| Summary: | Πριν από χρόνια, οι χοροί μεταμφιεσμένων ασκούσαν πάνω μου ποιητική γοητεία. Όταν με πήγαιναν στα bal d’ enfants του παγωμένου Φεβρουαρίου, όπως τα έλεγαν παλιά στα Χανιά, όταν χανόμουν σε ταινίες, μουσικές ή νουβέλες για τις παράδοξες τούτες γιορτές, κατακυριευόμουν απ’ τη σαγήνη μιας ιλιγγιώδους δυνατότητας: η δυνατότητα να γίνεις για λίγο άλλος είναι μια ελευθερία απόλυτη! Οι χοροί μεταμφιεσμένων, ρωγμή άλλου τόπου, ονειρικού, αμφίβολου όσο και πιθανού, πρόσφεραν την ευχέρεια να βιώσεις δίχως ενοχές, δίχως ντροπή ό,τι ψεύδεσαι, εκείνο που ονειρευόσουν να είσαι. Να φορέσεις το προσωπείο που σου εξιδανικεύει το πρόσωπο. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
|
|---|