| Περίληψη: | Κίττυ Αρσένη. Ηθοποιός. Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967 σα μέλος του Π.Μ. και δικάζεται από το Έκτακτο Στρατοδικείο το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου με την υπόθεση των «31».
Την άνοιξη του 1968 φεύγει παράνομα από την Ελλάδα για να καταθέσει σα μάρτυρας στο Συμβούλιο της Ευρώπης στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η Μαρτυρία της «Μπουμπουλίνας 18» έχει εκδοθεί ιταλικά από τους Editori Reuniti και δανέζικα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η μαρτυρία τούτη γράφτηκε το 1968 στις διαδρομές του τραίνου Παρίσι-Στρασβούργο. Γράφτηκε ανάμεσα στις καταθέσεις-ανακρίσεις των νομομαθών της Επιτροπής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Γράφτηκε ανάμεσα σε συνεντεύξεις των ξένων εφημερίδων και τηλεοράσεων, που κείνο τον καιρό τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα κάλυπταν τις στήλες τους και τα προγράμματά τους...
Γράφτηκε για ν' απαντήσει στον αμερικάνο ανταποκριτή του "New York Times" γιατί, περνώντας μια τέτοια διαδικασία, το μόνο γιατρό που δεν χρειάζεται κανείς είναι ψυχίατρος!
Γράφτηκε γιατί το πλαστό μου διαβατήριο, οι πεδιάδες της Αλσατίας δε μ' έπειθαν ότι είχα φύγει από την Ελλάδα, από τη φυλακή, από την Ασφάλεια.
Γιατί όντως οι νομομαθείς της Ευρώπης είχαν δίκιο να δυσπιστούν. Όταν δεν μπορείς να μεταφράσεις τη λέξη ταράτσα και απομόνωση σε άλλη γλώσσα δεν υπάρχει Ρrima Facie απόδειξη.
Είναι φορτισμένο μ' όλο τον συναισθηματισμό και την έκπληξη της εποχής. Πολλά γεγονότα έχουν αποκρυβεί και πολλά πρόσωπα δεν αναφέρονται. Ονόματα αλλάζουν και πράξεις τους υψηλές αποσιωπούνται. Όμως εκείνο τον καιρό δεν επέτρεπα στον εαυτό μου ούτε να σκεφτεί γεγονότα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν την Ασφάλεια σε συμπεράσματα.
Τώρα δεν μπορώ ν' αλλάξω ούτε να προστέσω τίποτα.
Είναι μισοτελειωμένο ακόμα, γιατί βασικά η μαρτυρία σταματάει στην απομόνωση. Δεν είχα το κουράγιο να καταγράψω μια άλλη εμπειρία που με σημάδεψε. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
|
|---|