| Περίληψη: | Ο Δαβίδ δεν έδωσε σημεία ζωής ούτε την άλλη ούτε την παράλλη μέρα. Ξημέρωνε βράδιαζε, οι ώρες γλιστρούσαν μεταξένιες μες στη γαλήνη, ημέρεψε το βλέμμα της Βιψανίας, μια μικρή γοργόνα παραληρούσε μέσα της, βουητό από κοχύλια, πόσο γλυκιά είν' η ζωή μου. Με τα παιδιά της τριγυρίζανε ηλιόλουστες γειτονιές, οι μέρες ήταν γυάλινες και διαφανείς, της ήρθανε και κάτι λεφτά που τα 'χε ξεχασμένα, από κάτι δουλειές του ποδαριού, γάντι της ήρθανε. Πήγανε λοιπόν και στα μαγαζιά, ψωνίσανε λούσα αστραφτερά της κόλας, (. . .) τα τυρκουάζ μάτια θαμπωμένα, τα χέρια να λύνουνε, να δένουνε ξετρελαμένα! Όλοι ξετρελαμένοι, μεθυσμένοι, ζαλισμένοι, ευτυχείς παραπαίοντες και παραπλανημένοι, ψωμί δεν έχομε, ραπανάκια για την όρεξη! (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
|
|---|