| Περίληψη: | Ο Άρης ξωμάχος. Χωριατόπαιδο. Ο Περικλής αριστοκράτης. Της Μάνης τ' αρχοντόπουλο, που λέει και το τραγούδι. Στο μπόι έριχνε ο ένας τ' αλλουνού ένα κεφάλι. Άσε πια τα πολιτικά ... Η Κρήτη ταμπούρι του Βενιζέλου. Η Μάνη κάστρο του βασιλιά. Φανατικοί δαγκωμένοι και οι δύο... Ήταν δυο άνθρωποι ολότελα παράταιροι, μα που το αίμα τους κόχλαζε με όμοιο τρόπο."...
...Αν επολέμηαε λέει;... Ο Γεράσιμος δεν είχε έλεος σαν έμπαινε στο χορό. Ήτανε ήμερος και λιγομίλητος. Όμως απ' όταν χάθηκε ο πιο στενός του φίλος, έγινε άλλος άνθρωπος. Όπου πατούσε γινόταν χαμός... Και να σκεφτείς πως ήταν το ησυχότερο, το πιο καλόβολο παιδί του στολίσκου. "...
..."Και ο Μαρίνος στόχος για όλους! Επειδής λέω την αλήθεια. Επειδής σηκώνω μονάχος μου κεφάλι... Από μικρό παιδί ήταν της τύχης μου να βρίσκω εμπρός μου, την παλιανθρωπιά και τη μικροψυχία ανθρώπων με κάποια εξουσία"...
Και μια αχτίδα ζεστασιάς:
...Φαίη μου αγαπημένη... Φαίνεται πως θ' αργήσουμε να κατεβούμε στην Αλεξάνδρεια. Εδω έχει πολλη δουλειά κι ενδιαφέρουσα. Αν γίνεται ποτέ να έχει ο πόλεμος ομορφιά, εμείς, μες στη χειρότερη σκληράδα του ζούμε την μεγαλύτερη ομορφιά του. Η ζωή μας είναι γεμάτη. Ακόμα και τη μουσική σου την ακούω καμιά φορά μες στους ανέμους και τα κύματα. "...
Ένας πόλεμος παράξενος. Θάλασσες και ερημιές. Ομορφιά, ξεγνοιασιά, πάθος, έρωτας. Έξαρση, μεγαλείο και δράμα. Η βαθιά φιλία... "Αδέρφια Αδέρφια..."
|
|---|