| Περίληψη: | "ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ ΜΑΖΙ ΚΙ Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ":
Ήταν δύσκολος o Αύγουστος του '82. Εκείνος κοιμόταν μέχρι αργά. Εκείνη καθόταν και τον κοίταζε. Κόμποι ιδρώτα η άπνοια. Σάλιο στην άκρη των χειλιών. Ύπνος παιδιού. Ξαφνικά κλαίει. Ακουμπάει στο κορμί του και κλαίει. Δάκρυα χωρίς λυγμό νοτίζουν τις σγουρές τρίχες του στέρνου, κουρνιάζουν στο σημάδι του ομφάλιου λώρου. Φρύδια σμιχτά και μαύρα τσίνουρα και χείλη κόκκινα γραμμένα. Να τον φιλήσει να ξυπνήσει. Να δει τι;
Χαντακωμένα χρόνια και τίποτε δε χάθηκε. Μακελεύτηκαν όλα μόνο.
Ψιθυρίζει, είναι ωραίο να χιονίζει, να 'σαι με τον άνθρωπο που αγαπάς και να 'χεις το κορμί σου στη θέση του. Παραληρεί, αγάπη μου το μυστήριο παραμένει ακατανόητο κι εμείς καθημερινά μυστηριώδεις. Εκλογικεύει, να στηρίζουμε τη ζωή μας καθημερινά, να μη με χάσεις να μη σε χάσω ποτέ. [...] (Από την έκδοση)
|
|---|