| Περίληψη: | "Βρήκα ένα κουμπί και για χάρη του έραψα ένα φόρεμα" λέει μια παροιμία.
Εξηγεί -μεταφερόμενη στη λογοτεχνία- την αναγωγή ενός στοιχείου σε διήγημα. Αυτός ο τρόπος ίσως είναι ο συνήθης. Όπως δεν υπάρχει στη φύση ευθεία γραμμή ή τέλειος κύκλος, δεν υπάρχει και στην κοινωνία αυτοτελές και ανεξάρτητο διήγημα. Είναι πάντα μια αυθαίρετη διάκριση του συγγραφέα. Ακόμα κι ένας αφηγητής προσωπικής εμπειρίας όχι μόνο κόβει και ράβει αλλά και -βαθύτερα- αγνοεί τα πάμπολλα ρυάκια που διαμόρφωσαν τη συγκεκριμένη κοίτη.
Το βιβλίο περιέχει τριάντα δύο ετερόκλητα διηγήματα.
Οι σκηνές τους είναι η δυτική μεθόριος, η επαρχία, η Αθήνα αλλά και ψυχικοί τόποι.
Μερικά διηγήματα είναι γραμμένα στη χωριάτικη, ποιητική γλώσσα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η γραφή του Σ. Δημητρίου αναδεικνύει μικρές στιγμές, σπαράγματα της πραγματικότητας ενός κόσμου που μοιάζει αθέατος, ανομολόγητος, ματωμένος. Δεν είναι λαμπερός, δεν ξέρει να σαγηνεύει ούτε να ονειρεύεται. Είναι όμως τόσο παλιός όσο και σύγχρονος, είναι αληθινός, αυθεντικός και ελεύθερος. Γι’ αυτό, παρόλο που δεν μας ψυχαγωγεί, μας γαληνεύει. Γιατί απελευθερώνει το συναίσθημα, δείχνει ότι κι εμείς μπορούμε να αφήσουμε να εκφραστούν με ειλικρίνεια τα βάθη και βάσανα της ανήσυχης ψυχής. Εξαπολύοντας στο πυρ το εξώτερο κοινωνικούς καθωσπρεπισμούς και συναισθηματικές απωθήσεις που επιβάλλει στον άνθρωπο η σύγχρονη κοινωνία, ώστε το προσωπείο του να φαντάζει πάντοτε μαχητικό, επιτυχημένο και πρωτίστως αλώβητο. (Τόνια Μάκρα, BookPress.gr, 30/1/2013)
|
|---|