Τα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνε

Για σένα που απορείς, για σένα που θυμώνεις μαζί μου, θα ήθελα να πω ότι μπορεί να είναι κι έτσι όπως το λες. Μπορεί να υπήρξα άβουλη. Ίσως και αθώα. Ίσως να είμαι πράγματι μια γυναίκα μπαρόκ. Μπορεί να πίστεψα αβασάνιστα τις κοινότοπες συνταγές ευτυχίας, απλώς επειδή ήθελα απελπισμένα να πιστέψω. Δ...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Λιβανού, Μπέσση
Μορφή:
Γλώσσα:gre
Έκδοση: Καστανιώτης 1997
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=719
id OAI-LARISA:35814
spelling OAI-LARISA:358142021-10-12T10:56:02ZΤα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνεΛιβανού, ΜπέσσηΚαστανιώτης1997greΓια σένα που απορείς, για σένα που θυμώνεις μαζί μου, θα ήθελα να πω ότι μπορεί να είναι κι έτσι όπως το λες. Μπορεί να υπήρξα άβουλη. Ίσως και αθώα. Ίσως να είμαι πράγματι μια γυναίκα μπαρόκ. Μπορεί να πίστεψα αβασάνιστα τις κοινότοπες συνταγές ευτυχίας, απλώς επειδή ήθελα απελπισμένα να πιστέψω. Δεν μετανιώνω για ό,τι πρόσφερα ούτε και για τα άλλα μετανιώνω. Κάθε πράξη έχει κι ένα τίμημα. Η Στέλλα όμως έχει δίκιο. Εγώ η ίδια χάλκεψα τις αλυσίδες μου, ο Αντρέας δεν έφταιξε σε τίποτα. Ναι. Ξέρω πως ίσως έπρεπε να είχα σκίσει μόνη μου τη σελίδα της ζωής μου που γράφει «πρόλογος» πριν ξεκινήσω το πρώτο κεφάλαιο. Θα' ταν μια πράξη ηρωική, όπως εκείνες του Γιάννη. Και η Μίρκα; Πού χαθήκαμε; Σε ποια στροφή, τίνος σκοτεινού δρόμου; Για κοίτα, έξω απ' το παράθυρο ο ουρανός ξαστέρωσε. Η μέρα μεγαλώνει και -τι περίεργο!- σαν να μου φαίνεται πως από μακριά ακούγεται ένα μεθυστικό τραγούδι, όπως εκείνα τα μακρόσυρτα, όλο προσμονή και υπόσχεση τραγούδια, που τραγουδούν τα βράδια στην έρημο οι καμηλιέρηδες. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)Νεοελληνική λογοτεχνίαΝεοελληνικό μυθιστόρημαhttps://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=71935814
institution Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λάρισας "Κωνσταντίνος Κούμας"
collection Κατάλογος
language gre
topic Νεοελληνική λογοτεχνία
Νεοελληνικό μυθιστόρημα
spellingShingle Νεοελληνική λογοτεχνία
Νεοελληνικό μυθιστόρημα
Λιβανού, Μπέσση
Τα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνε
description Για σένα που απορείς, για σένα που θυμώνεις μαζί μου, θα ήθελα να πω ότι μπορεί να είναι κι έτσι όπως το λες. Μπορεί να υπήρξα άβουλη. Ίσως και αθώα. Ίσως να είμαι πράγματι μια γυναίκα μπαρόκ. Μπορεί να πίστεψα αβασάνιστα τις κοινότοπες συνταγές ευτυχίας, απλώς επειδή ήθελα απελπισμένα να πιστέψω. Δεν μετανιώνω για ό,τι πρόσφερα ούτε και για τα άλλα μετανιώνω. Κάθε πράξη έχει κι ένα τίμημα. Η Στέλλα όμως έχει δίκιο. Εγώ η ίδια χάλκεψα τις αλυσίδες μου, ο Αντρέας δεν έφταιξε σε τίποτα. Ναι. Ξέρω πως ίσως έπρεπε να είχα σκίσει μόνη μου τη σελίδα της ζωής μου που γράφει «πρόλογος» πριν ξεκινήσω το πρώτο κεφάλαιο. Θα' ταν μια πράξη ηρωική, όπως εκείνες του Γιάννη. Και η Μίρκα; Πού χαθήκαμε; Σε ποια στροφή, τίνος σκοτεινού δρόμου; Για κοίτα, έξω απ' το παράθυρο ο ουρανός ξαστέρωσε. Η μέρα μεγαλώνει και -τι περίεργο!- σαν να μου φαίνεται πως από μακριά ακούγεται ένα μεθυστικό τραγούδι, όπως εκείνα τα μακρόσυρτα, όλο προσμονή και υπόσχεση τραγούδια, που τραγουδούν τα βράδια στην έρημο οι καμηλιέρηδες. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
format
author Λιβανού, Μπέσση
author_facet Λιβανού, Μπέσση
author_sort Λιβανού, Μπέσση
title Τα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνε
title_short Τα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνε
title_full Τα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνε
title_fullStr Τα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνε
title_full_unstemmed Τα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνε
title_sort τα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνε
publisher Καστανιώτης
publishDate 1997
url https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=719
work_keys_str_mv AT libanoumpessē tamegalakoritsiadenklaine
_version_ 1735087193541574656