Το σοκάκι

«Κύριε Ζαλαγκάρα!» Μου άδραξε τον καρπό πάνω στο μπράτσο του καθίσματος, τα νύχια της κατακόκκινα τον σκάβουν, η ματιά της ολόμαυρη, αγριεμένη. Και άλλη ανατάραξη, σφοδρότερη. «Θα πέσουμε!» Πάνω από τις θέσεις έχει ανάψει η δεξιά επιγραφή: BITTE ANSCHNALLEN Κάτι πληροφορεί τους επιβάτες στο μεγάφωνο...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Κοτζιάς, Αλέξανδρος
Μορφή:
Γλώσσα:gre
Έκδοση: Κέδρος c199
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://www.public.gr/product/to-sokaki/prod1083300pp/
Περιγραφή
Περίληψη:«Κύριε Ζαλαγκάρα!» Μου άδραξε τον καρπό πάνω στο μπράτσο του καθίσματος, τα νύχια της κατακόκκινα τον σκάβουν, η ματιά της ολόμαυρη, αγριεμένη. Και άλλη ανατάραξη, σφοδρότερη. «Θα πέσουμε!» Πάνω από τις θέσεις έχει ανάψει η δεξιά επιγραφή: BITTE ANSCHNALLEN Κάτι πληροφορεί τους επιβάτες στο μεγάφωνο ένας βαρύτονος - ο κυβερνήτης; Έξω από το φινιστρίνι τα σύννεφα πυκνά, μήτε χαραματιά - αφ' ης εγκαταλείποντας το γλαυκό διάστημα χαμηλώσαμε, σταχτί βαμπάκι αδιαπέραστο ή μάζες μελανές φεύγουν ακαριαίως πίσω μας. Ο κύριος με το τυρολέζικο καπελάκι πλάι μου γυρνάει σελίδα στο Spiegel, στη ροδαλή κατατομή του στραβό ένα χαμόγελο σαν μορφασμός. Την καθησύχασα: Δεν πέφτουμε... έξι και είκοσι, της δείχνω το ρολόι μου: Σε μερικά λεπτά προσγειωνόμεθα. Μη γίνεται παιδί! «Τι λέει το μεγάφωνο;» «Σου το έχω πει κατ' επανάληψιν, δεν ξέρω λέξη γερμανικά», της χάιδεψα τα δάχτυλα - έχουν παγώσει. Το λεπτό άσπρο χέρι αποτραβήχτηκε - μπροστά στο μανικέτι μου νυχιές: «Τώρα μιλάει αγγλικά!» «Ε... σωστά!» «Τι λέει;» Στήνω αυτί, ανασύρω από την τσέπη το τσιμπούκι, το δαγκώνω. Οι Γερμανοί προφέρουν απαίσια τα εγγλέζικα, συνεχώς παρεμβάλλουν σαν παράσιτο: ζ, ζ, ζ... «Αλλοιώνει τις λέξεις το μεγάφωνο.» «Ούτε αγγλικά γνωρίζετε, κύριε Ζαλαγκάρα! Κοκορευτήκατε! Και στο θείο μου είπατε ψέματα, τολμήσατε!» Καταφρόνια συν ο παιδαριώδης τρόμος στα σκοτεινά της μάτια - όμορφα μαύρα μάτια, ναι, ώρες ώρες μου φαίνονται ζωώδη, ευκολότερα συζητάς με λεοπάρδαλη... Προφταίνω μια ρουφηξιά προτού ανάψει η δεύτερη επιγραφή - ας διακωμωδεί η Αννέτα το τσιμπούκι μου, σηκώνω τον αναπτήρα, με τόσο εκνευρισμό μια ρουφηξιά... ξανά το γύρισε στον πληθυντικό! μαρμάρωσε ο Σπύρος καταμεσής στην τεράστια αποβάθρα του Στατσιόνε Τέρμινι. Μεγάφωνα, πλήθη και βαβούρα μάγκωσαν τα μελίγγια του επικινδύνως: μεταβολή η κυρία βαδίζει καταπίσω προς την αμαξοστοιχία Νεαπόλεως απ' όπου μόλις κατέβηκαν ο αχθοφόρος με τις αποσκευές τους στο καρότσι πλησιάζει την έξοδο. «Αννέτα»! [...] (Από την έκδοση) Λεπτομέρειες