| Περίληψη: | "Έκοβα μ’ ένα τσεκούρι ξύλα και τα έβαζα μέσα σ’ ένα καλάθι. Μου άρεσε αυτή η δουλειά, μ’ ευχαριστούσε να βλέπω ότι χειρίζομαι με άνεση το τσεκούρι, σχεδόν όπως ο μπαμπάς, οι θείοι μου. Ήταν εκεί και μια μεγάλη εγκυκλοπαίδεια με κόκκινο δερματόδετο εξώφυλλο, και της δίνω κι εκεινής μια τσεκουριά! Κι αφού την έκοψα –όχι ακριβώς στη μέση–, άρχισα με ενδιαφέρον να την ξεφυλλίζω. Έβλεπα εικόνες που τις είχα λέει ξαναδεί και μου προκαλούσαν νοσταλγία, έβλεπα κι άλλα πράγματα. Η σταύρωση (του Χριστού να υποθέσω;) πολλές φορές. Τα πουλιά. Ο άντρας με τα μαύρα. Τα μικρούλικα οστά σε μια ταράτσα, σαν μέσα σ’ ένα κόσκινο. Δίπλα βελόνα και κλωστή. Αναρωτιόμουν αν θα του άρεσε να στείλω μερικά τέτοια στον Τάδε... Κάτι και για το δάσος του Βραδεμβούργου. Μια μαύρη τραγουδίστρια πάνω στη χλόη μισοξαπλωμένη, δίπλα σε μια πόλη. Τα παιδιά που έρχονταν απ’ το σχολείο τρώγοντας κάστανα ωμά. Είπα σε κάποιον πως συχνά τώρα τελευταία βλέπω τον Jo. στον ύπνο μου, ποιος ο λόγος;"
Τα "Τετράδια ονείρων "είναι ένα παράξενο και απρόσμενο βιβλίο, όπου η Ζυράννα Ζατέλη αποκαλύπτει τις θρυαλλίδες της γραφής της, τις μύχιες εικόνες που δημιούργησαν το μαγικό της σύμπαν· ένα γοητευτικό ταξίδι στον κόσμο των ονείρων της –πρωταρχική ύλη της πεζογραφίας της–, με τα αινίγματα του υποσυνείδητου που η ίδια επέλεξε να καταγράψει ανασύροντάς τα από το χάος της ενύπνιας ζωής.
|
|---|