| Περίληψη: | Τα δώδεκα διηγήματα της Μυροβόλου γράφτηκαν μέσα σε έναν χρόνο, σχεδόν μόνα τους. Οι ιστορίες έχουν να κάνουν πάντοτε με τον έρωτα, ακόμη κι όταν δεν φαίνεται. Οι ηρωίδες εξακολουθούν να είναι παλαβές και να κάνουν σόκιν πράγματα, γιατί έτσι είναι οι ηρωίδες από φυσικό τους. Τα διηγήματα (που αποτελούνται από ιστορίες) κυλάνε, όπως λένε οι κριτικοί. Όταν δεν κυλάνε, έχουνε κάποιο λόγο που κάθονται. Ίσως για να πιούνε κανένα καφέ. Στη μυροβόλο (που ξεκίνησε σαν καφενείο και κατέληξε καφετιέρα), γιατί πού αλλού να τρέχουμε-αυτήν θυμούνται από την εποχή που ήταν δεκάξι χρόνων, ας πούμε.
|
|---|