| Περίληψη: | Η ΔΕΛΤΑ κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της εκβιομηχάνισης της χώρας. Ιδρύθηκε όταν η ύπαιθρος δεν μπορούσε να διασφαλίσει τα προς το ζην, οπότε οι πιο ξύπνιοι, δραστήριοι και φιλόδοξοι εγκατέλειπαν τα χωριά και αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη στις πόλεις. Αναπτύχθηκε όταν ξεκινούσε, για να επιταχυνθεί στη συνέχεια, η αποβιομηχάνιση της χώρας. Επέζησε της λαίλαπας του άκρατου κρατισμού και του ασύνετου λαϊκισμού που εγκαθιδρύθηκε με τη μεταπολίτευση. Δεν διανοήθηκε ποτέ καμία κυβέρνηση να την κρατικοποιήσει. Το τραπεζικό σύστημα παρακαλούσε να τη δανείσει. Δεν υπέκυψε στις Σειρήνες της χρηματιστηριακής φούσκας. Και πουλήθηκε ως μια εταιρεία-διαμάντι - σε σημείο που ο νέος πλειοψηφικός μέτοχος θεώρησε περιττό να διενεργήσει τον παραδοσιακό και, κατά κανόνα, αναγκαίο οικονομικό και νομικό έλεγχο...
Σε προσωπικό επίπεδο, ο πατερναλισμός του Αριστείδη εμπεριείχε έως έναν βαθμό μια αδυναμία ανοχής, έναν μανιχαϊστικό διαχωρισμό σε μαύρο και άσπρο. Η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον πατέρα Αριστείδη και στον γιο Δημήτρη βρίσκεται στην προσέγγιση που υιοθετεί ο καθένας ως προς την εταιρεία. Ο πατέρας είναι απόλυτα αφοσιωμένος στην επιχείρηση. Την έχει χτίσει με το αίμα του. Το όραμά του τελειώνει σε μια μεγάλη ΔΕΛΤΑ, κυρίαρχη στο γάλα, στο παγωτό και στο γιαούρτι. Ο γιος προσεγγίζει τη δουλειά με ένα ανορθόδοξο μείγμα πάθους και αποστασιοποίησης. Στην εταιρεία δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Είναι οραματιστής και ο ίδιος. Αλλά το όραμά του είναι να μετατρέψει τη ΔΕΛΤΑ σε μια εταιρεία ετερογενών δραστηριοτήτων, σ' ένα conglomerate του ευρύτερου χώρου των τροφίμων. Είναι αμφίβολο αν ο πατέρας θα σκεφτόταν ποτέ να πουλήσει τη ΔΕΛΤΑ. Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, όμως, εντάσσει την προοπτική αυτή στα σχέδιά του σχεδόν από τη στιγμή που η εταιρεία εισέρχεται στο Χρηματιστήριο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|