| Περίληψη: | Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ της Μεγάλης Ιδέας ετερματίσθη οριστικώς με την Μικρασιατικήν καταστροφήν. Η περίοδος που ήρχισε με την Επανάστασιν του 1821 έκλεισε. Το όνειρον της δημιουργίας μιας νέας Μεγάλης Ελλάδος, που να περιλαμβάνη ένα σημαντικόν μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και όλους τους ελληνικούς πληθυσμούς, που ευρίσκοντο εις τας τουρκικάς επαρχίας που περιέβρεχαν το Αιγαίον και η Προποντίς, έσβησεν. Οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας, εγκαταλείψαντες τα σπίτια των, δια να σωθούν από την εκδικητικήν μανίαν των νικητών Τούρκων, έδωσαν, με την πράξιν των αυτήν, σαφή την εικόνα της νέας πραγματικότητας, που η κόπωσις του ελληνικού στρατού και τα λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων είχαν προκαλέσει. Από την επαύριον της υπογραφής της συνθήκης της Λωζάννης, συνθήκης που έθεσε την σφραγίδα της νομιμότητος εις την νέαν αυτήν πραγματικότητα, η Ελλάς ήτο υποχρεωμένη να προχωρήση σε καινούργιους δρόμους, όπου θέσις δι' επεκτατικήν και απολυτρωτικήν πολιτικήν δεν υπήρχεν. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αντελήφθη αμέσως την μεταβολήν που είχεν επέλθει. Γι' αυτό δεν εδίστασε να υπογράψη την συμφωνίαν περί ανταλλαγής των πληθυσμών και να επιδιώξη την συνεργασίαν με την νέαν Τουρκίαν. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
|
|---|