| Περίληψη: | «Τούτο το δώρο, αγαπητό παιδί μου, εγώ σου δίνω», όπως είπε η ομηρική Ελένη φιλοξενώντας τον Τηλέμαχο, «σήμερα που γιορτάζεις πρώτη φορά τα γενέθλιά σου, απ' όταν μπήκες στην αντρικήν ηλικία, που είναι για μένα η γλυκύτερη κι' αξιολογώτερη από τις γιορτές. Μόνο που δε σου στέλνω μήτε δικό μου εργόχειρο, όπως είπ' εκείνη δίνοντας στο νέο τον πέπλο, ούτε μόνο κατάλληλο για την ώρα του γάμου και για ευχαρίστηση της νύφης, μα ένα έργο που είναι καρπός των μελετών και του νου μου, και που εσύ θα τόχεις δικό σου και θα το χρησιμοποιείς σ' όλες τις στιγμές της ζωής σου, που χρειάζεται η τέχνη του λόγου. Κι' αυτό, αν σκεφτούμε σωστά, είναι κάτι που χρειάζεται περισσότερο απ' ο,τιδήποτες άλλο σ' όλους γενικά που καταγίνονται με τους πολιτικούς λόγους, όποιαν ηλικία και πείρα και νάχουν, μα κυρίως στους νεαρούς που πρωταρχίζουν να τους μελετούν, όπως εσύ, Ρούφε Μελέτιε, γιε πατέρα αξιόλογου και σεβαστότατου φίλου μου».
Διπλή είναι η μελέτη όλων των ρητορικών λόγων, η μια σχετικά με τα νοήματα κ' η άλλη σχετικά με τις λέξες· απ' αυτές η πρώτη καταγίνεται κυρίως με το περιεχόμενο κ' η άλλη με το λεχτικό. Και όλοι όσοι λογαριάζουν σωστά την τέχνη του λόγου, σπουδάζουν όμοια και τις δυο αυτές ιδιότητές του. [...] (Από τον "Σκοπό του έργου")
|
|---|