35 κομμάτια μνήμης και μάχης (1983-2011)

Από τη θέση του δημοτικού συμβούλου για πολλά χρόνια στο Δήμο της Λάρισας, ο Κ. Τσαντίλης αντιμετώπισε πλείστα όσα προβλήματα της υπό το πρίσμα της επιστήμης από την οποία τόση ζωτική ανάγκη έχει η αυτοδιοίκηση. Τα «35 κομμάτια Μνήμης και Μάχης» εκτείνονται σ’ ένα μεγάλο φάσμα επιστημονικών, κοινωνι...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Τσαντίλης, Κώστας
Μορφή:
Γλώσσα:gre
Έκδοση: [χ.ό.] 2013
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://www.biblionet.gr/author/89239/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82
Περιγραφή
Περίληψη:Από τη θέση του δημοτικού συμβούλου για πολλά χρόνια στο Δήμο της Λάρισας, ο Κ. Τσαντίλης αντιμετώπισε πλείστα όσα προβλήματα της υπό το πρίσμα της επιστήμης από την οποία τόση ζωτική ανάγκη έχει η αυτοδιοίκηση. Τα «35 κομμάτια Μνήμης και Μάχης» εκτείνονται σ’ ένα μεγάλο φάσμα επιστημονικών, κοινωνικών πολιτικών και περιβαλλοντολογικών θεμάτων, τα οποία αρχίζουν από την προσπάθεια για την οικοδόμηση της «ανεξάρτητης αυτοδιοίκησης» και την προβληματική της Ανανεωτικής και Οικολογικής Αριστεράς περνά από τα ουσιώδη προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως π.χ. στα ζητήματα της αποκέντρωσης και της λαϊκής συμμετοχής, και καταλήγει στη διαμόρφωση και διαχείριση του περιβάλλοντος και τις προτάσεις γύρω από την «αξιοβίωτη πόλη», μέσα «από την πολεοδομική οργάνωση της Λάρισας». Πρόκειται, σε ό,τι αφορά τα κείμενα για την αυτοδιοίκηση, για προσπάθεια να μπάσει την επιστημονική γνώση και έρευνα, η οποία υπερβαίνει την παλιά βλαχοδημαρχική πεπατημένη του ακράτου εμπειρισμού και κομματισμού. Κατεχόμενος από το πάθος της κοινωνικής προσφοράς, ο συγγραφέας – μέσα και από το θέατρο και τα δημοσιεύματα και τον γνήσιο επιστημονικό συνδικαλισμό επιμένει στο όραμά του για μια Αριστερά – υπό τύπον ερωτήματος – γράφοντας: «Μπορεί να βρει στις σημερινές συγκυρίες της κρίσης τον βηματισμό της, να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις της και τον ξύλινο λόγο της…»; Αυτό το ερώτημα θα το απαντήσει η Ιστορία. Όμως, ο συγγραφέας αγωνιά για τη συνολική πορεία της Ελλάδας θέτοντας το αγωνιώδες ερώτημα: «Η ελληνική κοινωνία έχει διατηρήσει μέσα της εκείνες τις δυνάμεις αναζωογόνησης, οι οποίες μπορούν να ενταφιάσουν πια αυτό που έλεγε πριν 160 χρόνια ο στρατηγός Μακρυγιάννης: «Αυτός ο τόπος ούτε φτιάχνεται, ούτε χαλιέται, έτσι θα σέρνεται».