Σκαπτή ύλη
Σκαπτή ύλη είχε ονομαστεί στην αρχαιότητα η χρυσοφόρα φλέβα του Παγγαίου. Σκαπτή ύλη είναι, στην περίπτωση που μελετούμε, μεταφορικά και η ύλη που ανορύσσει από τα δικά του μεταλλεία ο Σολωμός. Και σκαπτή πρέπει να είναι και η σπουδή αυτού του έργου: μια ανασκαφή του κριτικού μελετητή πάνω στα ίχνη...
Κύριος συγγραφέας: | |
---|---|
Μορφή: | |
Γλώσσα: | gre |
Έκδοση: |
Άγρα
2002
|
Θέματα: | |
Διαθέσιμο Online: | http://www.biblionet.gr/author/6794/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82 |
id |
OAI-LARISA:44908 |
---|---|
spelling |
OAI-LARISA:449082022-02-10T10:01:10ZΣκαπτή ύληΔάλλας, ΓιάννηςΆγρα2002greΣκαπτή ύλη είχε ονομαστεί στην αρχαιότητα η χρυσοφόρα φλέβα του Παγγαίου. Σκαπτή ύλη είναι, στην περίπτωση που μελετούμε, μεταφορικά και η ύλη που ανορύσσει από τα δικά του μεταλλεία ο Σολωμός. Και σκαπτή πρέπει να είναι και η σπουδή αυτού του έργου: μια ανασκαφή του κριτικού μελετητή πάνω στα ίχνη της πρωταρχικής ανασκαφής του ποιητή. Τέτοια είναι, για τα κείμενα της ωριμότητάς του, η διαδικασία της παραγωγής του, και η σωστή τους αποτίμηση. Είναι ό,τι καμινεύεται από τον ποιητή και αναμοχλεύεται από τον ερευνητή στα Αυτόγραφα. Όχι μόνον ό,τι λαγαρίζει και ως ύλη καθαράς προσόδου εκταμιεύεται από αυτά: όχι, δηλαδή, τα ψήγματα που είναι οι μεμονωμένο στίχοι, ούτε και τα δράγματα χρυσού που είναι τα ανολοκλήρωτα επεισόδια ενός δυνάμει όλου. Αυτά είναι η τελική απόσταξη και η μόνη κατανοητή απόλαυση ενός ερασιτέχνη. Αλλά είναι ακατανόητος ο περιορισμός του ενδιαφέροντος σε αυτά του προβληματισμένου αναγνώστη. Η ποιητικότητα για αυτόν τον τελευταίον έγκειται εκεί: στα σημεία αιχμής, όπου ανάμεσα από δύο επίπεδα πολιτισμού και δύο γλώσσες συντελείται η ένωση του ελληνικού κειμένου με τα ξένα περικείμενα. Από αυτή την «ένωση» - η λέξη με την έννοια της Φυσικής - θα πρέπει να αφορμάται και ο κριτικός σε όλες του τις λειτουργίες και ιδιότητες: ως ερευνητής, μελετητής και ερμηνευτής του φαινομένου και του έργου. Και ακόμη ως εισηγητής ιδεών και χρήσιμου υλικού, για οποιαδήποτε μελλοντική «έκδοση» των Ελευθέρων Πολιορκημένων. Η έννοια της πρόσμειξης - τυπικά, θα λέγαμε, της διγλωσσίας - και η προσπάθεια μετάγγισης, από τη στιγμή που και οι δύο γραφές συμπαρατίθενται, του νοήματος και του αισθήματος από τη μια γλώσσα στην άλλη, ήταν η ισόβια λειτουργία και η πρακτική γραφής του Σολωμού. Στην περίπτωση του Σολωμού, η υπέρβαση της διγλωσσίας, πρώτα μέσα από τη δύσκολη καμίνευση της ένωσης, του έγινε στο τέλος η οργανική «αδυναμία» και η μοίρα του. Του έγινε ακουσίως η ποιητική του. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)Σολωμός ΔιονύσιοςΝεοελληνική ποίησηhttp://www.biblionet.gr/author/6794/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82URN:ISBN:960325456844908 |
institution |
Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λάρισας "Κωνσταντίνος Κούμας" |
collection |
Κατάλογος |
language |
gre |
topic |
Σολωμός Διονύσιος Νεοελληνική ποίηση |
spellingShingle |
Σολωμός Διονύσιος Νεοελληνική ποίηση Δάλλας, Γιάννης Σκαπτή ύλη |
description |
Σκαπτή ύλη είχε ονομαστεί στην αρχαιότητα η χρυσοφόρα φλέβα του Παγγαίου. Σκαπτή ύλη είναι, στην περίπτωση που μελετούμε, μεταφορικά και η ύλη που ανορύσσει από τα δικά του μεταλλεία ο Σολωμός. Και σκαπτή πρέπει να είναι και η σπουδή αυτού του έργου: μια ανασκαφή του κριτικού μελετητή πάνω στα ίχνη της πρωταρχικής ανασκαφής του ποιητή. Τέτοια είναι, για τα κείμενα της ωριμότητάς του, η διαδικασία της παραγωγής του, και η σωστή τους αποτίμηση. Είναι ό,τι καμινεύεται από τον ποιητή και αναμοχλεύεται από τον ερευνητή στα Αυτόγραφα. Όχι μόνον ό,τι λαγαρίζει και ως ύλη καθαράς προσόδου εκταμιεύεται από αυτά: όχι, δηλαδή, τα ψήγματα που είναι οι μεμονωμένο στίχοι, ούτε και τα δράγματα χρυσού που είναι τα ανολοκλήρωτα επεισόδια ενός δυνάμει όλου. Αυτά είναι η τελική απόσταξη και η μόνη κατανοητή απόλαυση ενός ερασιτέχνη. Αλλά είναι ακατανόητος ο περιορισμός του ενδιαφέροντος σε αυτά του προβληματισμένου αναγνώστη. Η ποιητικότητα για αυτόν τον τελευταίον έγκειται εκεί: στα σημεία αιχμής, όπου ανάμεσα από δύο επίπεδα πολιτισμού και δύο γλώσσες συντελείται η ένωση του ελληνικού κειμένου με τα ξένα περικείμενα. Από αυτή την «ένωση» - η λέξη με την έννοια της Φυσικής - θα πρέπει να αφορμάται και ο κριτικός σε όλες του τις λειτουργίες και ιδιότητες: ως ερευνητής, μελετητής και ερμηνευτής του φαινομένου και του έργου. Και ακόμη ως εισηγητής ιδεών και χρήσιμου υλικού, για οποιαδήποτε μελλοντική «έκδοση» των Ελευθέρων Πολιορκημένων.
Η έννοια της πρόσμειξης - τυπικά, θα λέγαμε, της διγλωσσίας - και η προσπάθεια μετάγγισης, από τη στιγμή που και οι δύο γραφές συμπαρατίθενται, του νοήματος και του αισθήματος από τη μια γλώσσα στην άλλη, ήταν η ισόβια λειτουργία και η πρακτική γραφής του Σολωμού. Στην περίπτωση του Σολωμού, η υπέρβαση της διγλωσσίας, πρώτα μέσα από τη δύσκολη καμίνευση της ένωσης, του έγινε στο τέλος η οργανική «αδυναμία» και η μοίρα του. Του έγινε ακουσίως η ποιητική του. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ) |
format |
|
author |
Δάλλας, Γιάννης |
author_facet |
Δάλλας, Γιάννης |
author_sort |
Δάλλας, Γιάννης |
title |
Σκαπτή ύλη |
title_short |
Σκαπτή ύλη |
title_full |
Σκαπτή ύλη |
title_fullStr |
Σκαπτή ύλη |
title_full_unstemmed |
Σκαπτή ύλη |
title_sort |
σκαπτή ύλη |
publisher |
Άγρα |
publishDate |
2002 |
url |
http://www.biblionet.gr/author/6794/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82 |
work_keys_str_mv |
AT dallasgiannēs skaptēylē |
_version_ |
1735093269244674048 |