| Περίληψη: | Τα κείμενα που δημοσιεύονται στον τόμο αυτό αποτελούν μέρος μιας γενικότερης πρόθεσής μου, που έχει στόχο να κινήσει ουσιαστικό προβληματισμό γύρω από το πάντα επίκαιρο (και πάντα ανεπίδεκτο σε κοκκοποιημένες οριστικοποιήσεις) θέμα της βαθύτερης και μόνιμης σχέσης ανάμεσα στην Τέχνη και την Παιδεία. Γιατί πιστεύω πως, κάτω από οποιεσδήποτε τεχνολογικές εξελίξεις και οποιεσδήποτε κοινωνικές συνθήκες, ο πυρήνας της αγωγής του ανθρώπινου γένους είναι και δεν μπορεί παρά να είναι στη βάση του άνθρωπο πλαστικός. Και από την άποψη αυτή είναι σαφές ότι η αισθητική λειτουργία της Τέχνης αποτελεί σπουδαιότατο και αναπόσπαστο στοιχείο στην όλη εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς υπεισέρχεται τόσο ως κινητήρια δύναμη στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας του αναπτυσσόμενου ανθρώπου, όσο και ως παράγοντας διέγερσης και όξυνσης της ευαισθησίας του ατόμου απέναντι στην πρόσληψη του περιβάλλοντος. Πέρα από αυτούς τους δύο άξονες κάθε είδους αγωγή είναι λειψή και ανάπηρη ή υποτυπώδης και επικίνδυνη για το σύνολο της ανθρωπότητας στην αέναη πορεία της. Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος που η σειρά αυτή των μελετών (και όσων θα ακολουθήσουν) καλύπτεται κάτω από τον γενικό τίτλο, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ. (...) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
|
|---|