| Περίληψη: | Ο ίδιος ο Μπρετόν τοποθετεί την αφετηρία της εξέλιξής του στα 1913, όταν σε ηλικία δεκαεφτά χρόνων γράφεται στην Ιατρική, υπακούοντας στην επιθυμία των γονιών του που θέλουν να σπουδάσει γιατρός. Εκείνη τη χρονιά ένιωσε να τον συνεπαίρνει "ένα κάλεσμα που ερχόταν από μακριά". Σχετικά με την παιδική του ηλικία, οι ελάχιστες εξομολογήσεις που έχει αφήσει στα γραφτά του αναφέρονται στην προδιάθεσή του για την ονειροπόληση και την ανταρσία. Έτσι, μας έχει αποκαλύψει πως όταν ξυπνούσε, τον μάγευαν τα κεντητά λουλούδια στο δαντελένιο σκέπασμα του κρεβατιού του και πως μια εικόνα από το σχολικό βιβλίο της Ιστορίας, που έδειχνε τον Λουδοβίκο ΙΕ' έφηβο να διασκεδάζει σκοτώνοντας τα πουλιά ενός κλουβιού, του γεννούσε διφορούμενα αισθήματα. Για την ασυμφωνία του με τους γονείς του έχουμε μια μόνο σύντομη σημείωση: "Για πολύ καιρό πίστευα πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη τρέλα από το να φέρνει κανείς παιδιά στη ζωή. Εν πάση περιπτώσει, εγώ ένιωθα μνησικακία γι' αυτούς που μ' έφεραν στον κόσμο". Μια άλλη ομολογία του οριοθετεί τη γέννηση της ανταρσίας του: "Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ανακούφιση, την περηφάνεια και την έξαρση που ένιωσα κάποια από τις πρώτες φορές που με πήγαν, παιδί, στο νεκροταφείο, όταν ανάμεσα σε καταθλιπτικά ή γελοία επιτύμβια μνημεία, ανακάλυψα μια απλή πλάκα από γρανίτη μ' αυτήν την υπέροχη επιγραφή, χαραγμένη με κόκκινα κεφαλαία γράμματα: "ΟΥΤΕ ΘΕΟ ΟΥΤΕ ΚΥΡΙΟ". Όση σημασία κι αν έδινε στις παιδικές του αναμνήσεις, ποτέ δεν επεκτάθηκε σ' αυτό το θέμα, προτιμώντας να απαντά σε ερωτήσεις που αφορούσαν τη ζωή του από τη στιγμή που είχε πια διαμορφωθεί η ποιητική του βούληση. [...] (Από την έκδοση)
|
|---|