| Περίληψη: | Η Μανσούρ μας υπενθυμίζει στην ποιητική της τον ερωτικό πόθο σαν παροξυσμό του σώματος, τη σάρκα που θέλει να αναζητήσει την άλλη σάρκα, που θέλει να την κατακτήσει και να την αναλώσει μέχρι κανιβαλισμού σε μια προσπάθεια ένωσης, που θα παραμένει πάντα ανέφιχτη και γι’ αυτό πάντα αγωνιώδη. Είναι ο έρωτας στην αρχέγονη κορύφωση του αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα ταξίδι εξερεύνησης της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού, αυτού που είμαστε ή νομίζουμε ότι είμαστε. Αλλά αν κοιτάξεις την άβυσσο, θα σε κοιτάξει και αυτή, και αυτή η νιτσεϊκή ρήση περιγράφει θαυμάσια τον φόβο για την απώλεια του ελέγχου της θέλησης και του σώματος, τον τρόμο από την ακυβέρνητη βύθιση στην αντανακλαστική σχεδόν ηδονή στο όνομα της ερωτικής επιθυμίας. Αυτός ο φόβος ξορκίζεται πότε με τον σαρκασμό, πότε με την ειρωνεία ή την λεπτή υπενθύμιση ότι δεν πρέπει να τα παίρνουμε όλα τόσο σοβαρά.
|
|---|