| Περίληψη: | ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥΤΟ, είδος προδρόμου της φιλολογικής έκδοσης των Διηγημάτων και των Ταξιδιωτικών τον Μωραϊτίδη από τους εκδοτικούς οίκους "Γνώση" και "Στιγμή", αναδημοσιεύονται πέντε κείμενα για τη ζωή και το έργο του αποκαλούμενου συνήθως "άλλου Αλέξανδρου".
Ή βιβλιογραφία του Μωραϊτίδη, ιδίως στα παλιότερα χρόνια, δεν είναι ισχνή καθεαυτήν, όταν όμως παραβληθεί μέ την παπαδιαμαντική, πού είναι πια σχεδόν εκτός ελέγχου, αποδεικνύεται μικρότερη "επιστολής λακωνικής". Όχι μόνο ώς προς τό τμήμα Εκδόσεις αλλά, προπάντων, στο μέρος Κρίσεις και Πληροφορίες. Παράδειγμα: ώς τό 1980 έχουμε δεκαεννιά, μικρά και μεγάλα, αφιερώματα περιοδικών στον Παπαδιαμάντη, μόνο πέντε όμως (από τα όποια τρία του περ. Σκιάθος,) στον Μωραϊτίδη. Παρ όλ' αυτά και μολονότι αληθεύει ο κοινός τόπος ότι κατά κόσμον τό παπαδοπαίδι επισκίασε τον μεγαλόσχημο μοναχό, δεν λείπουν τά κείμενα πού αντιμετωπίζουν τον Μωραϊτίδη καθαυτόν και "όχι ώς άπλούν έφόλκιον του τριτεξαδέλφου", όπως ίσως, προ τής κούρας πάντως, θά μπορούσε νά έγκαυχηθεί και ό ίδιος - αλλά γιατί δέ θά μπορούσε νά τό έχει πει και ο Παπαδιαμάντης, όσο κι αν του καταμαρτυρούν οι άμωμοι πώς δεν παραχωρούσε ποτέ στον αριστερό ψάλτη, ο φίλαυτος και φθονερός, τό δεξί στασίδι τον Άγιου Ελισαίου;
Ή εκλογή των κειμένων είναι λίγο πολύ αυθαίρετη. Μέ ενδιέφερε κυρίως νά εισαχθεί ό αναγνώστης στην πεζογραφία του Μωραϊτίδη, και θεωρώ καλή τύχη ότι οί πέντε συγγραφείς συμβαίνει νά έχουν και την ιδιότητα του ποιητή - ή έξεχόντως αυτή. Όσο για μένα, πού έχει τό δικαίωμα ό αναγνώστης νά μέ θεωρήσει ώς εξαιρετέο μάρτυρα, τώρα πού ξαναδιάβασα γιά τέταρτη ή πέμπτη φορά τον Μωραϊτίδη, μέ τό μολύβι στο χέρι πιά, θά συνοψίσω, αν και καταλαβαίνω τό άτόπημά μου, τις πρόσφατες εντυπώσεις και τά αισθήματα πού μου γέννησε ή νέα ανάγνωση μέ μιά παπαδιαμαντική φράση παραλλαγμένη μόνο κατά τό γένος της δεύτερης λέξης: "Οσο τον κοιτάζεις, τόσο νοστιμίζει! Ν.Δ.Τ. Χαλκίδα, Ιούλιος 1989 (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
|
|---|