| Περίληψη: | Οι "άνθρωποι της χούντας", όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και από τις δυο λέξεις, είναι εκείνοι, που με οποιοδήποτε τρόπο, συντέλεσαν στην εγκαθίδρυση του δικτατορικού καθεστώτος στις 21 Απριλίου 1967 και τη διατήρησή του μέχρι τις 23 Ιουλίου 1974. Από αυτούς, άλλοι έγιναν γνωστοί, λίγο ή πολύ, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και άλλοι, στα χρόνια που ακολούθησαν την κατάρρευσή της ενώ συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τότε που οι στρατιωτικοί και τα ανδρείκελα τους παράδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς.
Το βιβλίο αυτό καταγράφει την μεταχείριση των "ανθρώπων της χούντας" από την Πολιτεία, αλλά και από το Λαό (επώνυμους και ανώνυμους).
Η αντιμετώπιση των χουντικών, από τις κυβερνήσεις που ανέλαβαν μετά τη "μεταπολίτευση" όπως ονομάστηκε, ήλθε σε αντίθεση με τις προσδοκίες της μεγάλης πλειοψηφίας του Λαού και το "περί Δικαίου" αίσθημα των δημοκρατικών πολιτών.
Λίγες μέρες μετά την ορκωμοσία της Κυβέρνησης "Εθνικής Ενότητας" με πρωθυπουργό τον Κων. Καραμανλή και Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Πρόεδρο της χούντας Φαίδωνα Γκιζίκη (που διορίστηκε μετά το "Ιωαννιδικό" πραξικόπημα της 25 Νοεμβρίου 1973) δόθηκε μια "ασαφής" αμνηστία, που, βέβαια, προφανή σκοπό είχε να αδειάσουν οι φυλακές και οι τόποι εξορίας από τους κρατούμενους-αντίπαλους του δικτατορικού καθεστώτος, αλλά που δε γινόταν ρητή εξαίρεση για τα εγκλήματα των πραξικοπηματιών και τις παρανομίες των σφετεριστών της εξουσίας. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
|
|---|