| Περίληψη: | «Όταν ένας πρώτης τάξεως στίχος χρησιμοποιηθεί με φρόνηση, αποτελεί μια θαυμάσια μορφή θεραπείας με θερμότητα. Θεραπείας των συμπτωμάτων που εμφανίζει συχνά η ασθένεια που λέγεται υπαρξιακή αγωνία. Εγώ, ένας ηδονιστής, είχα στραφεί πολλές φορές στα ποιήματα του Νίκου Καρούζου, γιατί η αγωνία αυτή "Υπερβαίνει τη ζωή. / Γι αυτό και αχρηστεύει / τις απολαύσεις". Οι στίχοι τους ακτινοβολούσαν θερμότητα. Ηδονή βγαλμένη από οδύνη. Απόλαυση που υπερέβαινε την αγωνία που τη γέννησε. Έτσι έκλεινε ο κύκλος και όχι σαν μολυβιά πάνω στο χαρτί. Όταν στράφηκα -για την παρούσα συνέντευξη- στον ίδιο τον ποιητή, δεν ήξερα ότι συμπεριφέρομαι σαν απογευματινό ηλιοτρόπιο που στρέφεται προς το ηλιοβασίλεμα. Για τον ίδιο λόγο. Για τη θερμότητα μιας μπάσας φωνής -όπως αυτής του ποιητή - όταν τραγουδάει τους "Σικελικούς Εσπερινούς" του Ραχμάνινοφ».
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
|
|---|