| Περίληψη: | Ο κόσμος του Κάφκα είναι ένα με το δικό μας κόσμο.
Ο κόσμος που έζησε κι ο κόσμος που κατασκεύασε είναι ένα.
Ένας κόσμος πνιγηρός, ένας κόσμος απάνθρωπος, ο κόσμος της αλλοτρίωσης αλλά με μια οξεία συνείδηση της αλλοτρίωσης και με μια ελπίδα που δεν μπορεί να καταστροφή και η οποία μάς κάνει να διαβλέπουμε μέσα από τις ρωγμές αυτού του συνόλου που εξαρθρώνεται με το θαυμάσιο και το χιούμορ, ένα φως, ίσως μια διέξοδο.
Για να αισθανθούμε αυτή τη βαθειά και ζωντανή ενότητα, αρκεί να μη χαθούμε στο παιχνίδι των ερμηνειών, που συνίσταται πάντοτε στο να βάζουμε το έργο στο κρεβάτι του Προκρούστη ενός συστήματος που έχει συλληφθεί εκ των προτέρων και, να μη γυρεύουμε σ' αυτό παρά τη μυθιστορηματική καταγραφή μιας θέσης. [...] (Από την έκδοση)
|
|---|