| Περίληψη: | "Μια μέρα, με δυνατό λιοπύρι, δίψασα και, επειδή το παγούρι μου είχε αδειάσει, σκαρφάλωσα στην πλαγιά. Μες στο ρέμα υπήρχε -και φαντάζομαι πως θα εξακολουθεί ν' αναβλύζει ακόμη στο ίδιο σημείο- μια πηγή, για να ξεδιψάει με το κρύο νεράκι της τους περαστικούς διαβάτες. Η βρύση ήταν κατασκευασμένη κατά το χωριάτικο τρόπο. Με χτιστή πλάτη και γούβα σκαλισμένη σε μαρμαρόπετρα από κάποιον υπομονετικό μάστορα. Σε μια ενσωματωμένη πλάκα ήταν χαραγμένος ένας σταυρός και σε σχήμα αψίδας το όνομα: "ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ". Έπιασα γερά τα δυο χείλη της πέτρινης χούφτας και βούτηξα το μούτρο μου στο νερό. Μια δροσεράδα μεταδόθηκε σ' όλο μου το σώμα κι ανατρίχιασα σύγκορμη. Ρουφούσα μ' ευχαρίστηση, μέχρι που ένιωσα την ανάσα μου να σώνεται και τα χέρια μου να τρέμουν. Αποτραβήχτηκα την τελευταία στιγμή, λίγο πριν πνιγώ, κι ανέπνευσα κραυγάζοντας. Τότε, τον άκουσα μέσ' απ' τα δέντρα:
"Οι σωματικές σου αναλογίες επαληθεύουν το "Θεώρημα της Χρυσής Τομής"".
"Γύρισα ξαφνιασμένη να δω ποιος μίλησε. Δε φαινόταν κανείς και προχώρησα επιφυλακτικά προς το μέρος που ακούστηκε η φωνή. Το γείσο του ψάθινου καπέλου τον έκρυβε, καθώς σχεδίαζε στο χώμα το γνωστό γεωμετρικό σχήμα του χωρισμού ευθυγράμμου τμήματος σε "άκρο και μέσο λόγο".
"Ήτανε λιγνός με μαυρισμένο σώμα κι απ' τη μέση και πάνω γυμνός. Τα μακριά του μαλλιά πλαισίωναν το ωραίο του πρόσωπο. Φορούσε ανοιχτόχρωμο μπλουτζίν με διπλωμένα τα μπατζάκια. Σήκωσε τα μάτια του και κοιταχτήκαμε. Κάποια νευρική απόληξή μου τινάχτηκε σαν παλλόμενη χορδή τόξου.
"Σ' ευχαριστώ για το κομπλιμέντο. Θα πρέπει να σ' αρέσει πολύ η Γεωμετρία" του είπα.
"Η Γεωμετρία περιγράφει ολάκερο το Σύμπαν". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|