| Περίληψη: | "Τι όνομα να σου δώσω; Να σε θυμούνται, παιδί μου, να σε ρωτάνε και κάτι να σημαίνει! Να είσαι πεπρωμένο, αξέχαστη. Σημάδι να αφήνεις όπου ακουμπήσεις. Σαν το κόκκινο κρασί, που βάφει το λευκό τραπεζομάντιλο τις Κυριακές που τρώμε όλοι μαζί. Να είσαι μία και μοναδική. Μοίρνα θα σε πω! Μοίρα και Νάμα. Το κόκκινο γλυκό κρασί της Μοίρας. Να σε χαίρομαι, μικρή μου κόρη!"
Όμως ο αέρας και η βροχή μπήκαν ορμητικά στο καθιστικό, έσβησαν τα κεριά κι έριξαν το ποτήρι. Το κόκκινο κρασί χύθηκε πάνω στο τραπέζι.
Πόλη, Ρώμη, Πειραιάς, Σύρος, Θησείο, Πήλιο...
Πενήντα χρόνια ζωής, τρεις γενιές ανθρώπων.
Ζωή, θάνατος, όνειρα, εφιάλτες, έρωτες, χωρισμοί, επαναστάσεις και συμβιβασμοί!
Όλα ένα ταξίδι. Και έγιναν τα τραγούδια δρόμος!... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|