| Περίληψη: | Δε γνωριζόμαστε, αλλά σε ξέρω.
Έχουμε περάσει μέρες και μήνες μαζί, ο καθένας κλεισμένος στο σπίτι του.
Έγραψα το βιβλίο αυτό για σένα και για μένα.
Για να σου θυμίσω και να θυμηθώ την κοινή δοκιμασία μας, τον κοινό μας αγώνα.
Γιατί η κατάθλιψη είναι συνηθισμένη και μοναδική, ύπουλη και διάφανη, τρωτή όπως κι εμείς οι ίδιοι.
Ήταν ένας τρόπος να σου πω: Θα περάσει.
Να σε διαβεβαιώσω - και συγχρόνως να καθησυχάσω τον εαυτό μου: η αρρώστια μας θεραπεύεται.
Η χειρότερή μας μέρα είναι ακριβώς αυτό, και τίποτα περισσότερο: μια μέρα που παρέρχεται και μας φέρνει πιο κοντά στην ίαση.
Ό, τι κι αν μας ψιθυρίζει η κατάθλιψη, πάντα υπάρχει η ελπίδα.
Είμαστε φτιαγμένοι για καλύτερες μέρες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|