| Περίληψη: | Κι έτσι, έχω φτιάξει στο νου μου -σαν ιδανικό που θα ήθελα να αγγίξω- την εικόνα μιας όμορφης καμηλοπάρδαλης. Γιατί έχει τέσσερα πόδια που πατούν στη γη. Δεν πετά ώστε να μην προλαβαίνει να αφομοιώνει. Καμιά φορά μπορεί να μοιάζει σαν να έχει ακόμα και κάποια αστάθεια. Αλλά πατά σταθερά. Έχει το χρόνο να απορροφά τις ουσίες της γης, τις ανάγκες και την πραγματικότητα, είτε αυτή είναι η λάσπη είτε το ανθόσπαρτο λιβάδι, χωρίς να το ισοπεδώνει με το βάρος της. Παράλληλα έχει το κεφάλι της ψηλά στον ουρανό. Εκεί βρίσκει και την τροφή της, δεν έχει ανάγκη να σκύψει. Βλέπει μακριά, έχει όραμα, όπως πρέπει να έχουμε κι εμείς, και η τροφή μας να είναι πιο πνευματική, πιο άυλη. Και, τέλος, κάπου στο μεταξύ έχει και μια καρδιά. Γιατί αρχιτεκτονική χωρίς καρδιά δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|