| Περίληψη: | τίχος δανεισμένος από ποιήμα της Κικής Δημουλά, μας θυμίζει ότι η προσωπική τελείωση είναι γεγονός με αφετηρία παροντική αλλά πορεία και τέλος μελλοντικό. Συμβαίνει δε μόνο μέσα μέσα από τη συνάντηση, τη συμπερίληψη, την αποδοχή, τη συγχώρεση και τη συνοδοιπορία, ποτέ μέσα από τη διάσπαση, τον αποκλεισμό και την απομόνωση.
Οι συγγραφείς, γυναίκες θεολόγοι, αναδεικνύουν την αμηχανία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ενώπιον του ζητήματος της ισότητας των ανθρώπων που ευαγγελίζεται ο Ιησούς Χριστός και αναγνωρίζουν τη δυσκολία υπέρβασης των πατριαρχικών στερεοτύπων.
Με πνεύμα καταλλαγής αλλά και με κριτική διάθεση τα κείμενά τους προσφέρουν μια έμφυλη οπτική στο θέμα της θέσης των γυναικών στην Εκκλησία και στο ζήτημα της συμβολής της φεμινιστικής θεολογίας στην υπενθύμιση της ισότητας και της αξίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων
|
|---|