| Περίληψη: | Τα βιβλία έχουν ψυχή. Είναι πασίγνωστη η παράδοση που τα θεωρεί πρόσωπα: βιβλία που γεννιούνται και ζουν, βιβλία που ταξιδεύουν, πάσχουν ή ευτυχούν, αρρωσταίνουν, βιβλία που, με φυσικό ή βίαιο τρόπο, πεθαίνουν. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, χωρίς όμως διολισθήσεις στη θεωρητικολογία, ο συγγραφέας βρίσκει ένα συναρπαστικό τρόπο να προκαλέσει τη μοίρα του. Θέτοντας ως αφηγηματικό φόντο την πανσπερμία μιας βαλκανικής Ελλάδας (που έχει ως επίκεντρο την Κομοτηνή τα τελευταία εβδομήντα χρόνια), ουσιαστικά χαράζει το φυλετικό ορίζοντα όπου ανδρώνεται ένας προβληματικός νέος - ο ήρωάς του. Ωστόσο, πίσω από τη λεπτοδουλεμένη τοιχογραφία της γενέθλιας πόλης του ήρωα, ακούμε - στο μέτρο που η ανατροπή των δεδομένων και η προσχηματικότητα των μέσων αποτελούν τη λυδία λίθο του μυθιστορήματος - το παραμιλητό μιας συνείδησης που ανακεφαλαιώνει εξαντλητικά όλες τις θηριωδίες που εσωτερίκευσε κι όλα τα φαρμάκια που γεύτηκε στην προσπάθειά της να θεραπευτεί μέσω της γραφής - ένα βιβλίο (με σισύφεια δομή), λοιπόν, μέσα στο βιβλίο. Ο συγγραφέας όμως, πιστεύοντας εξίσου στην παρωδία και στη φωτοσκίαση, ακόμα και των πιο απόλυτων αισθημάτων, επιστρατεύει μια τραυματισμένη αντρική φιλία και μια διαλυμένη ερωτική σχέση για να υπευνθυμίσει στον ήρωά του (και κατ' επέκταση στον αναγνώστη) μια αυτονόητη αλήθεια: η ενδοσκόπηση βαφτίζεται μέσα στην ετερότητα.
|
|---|