| Περίληψη: | ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
Θα μπορούσε να θεωρηθεί "αυτονόητη" μια θεατρική αντιπαράθεση του Μπρεχτ και του Χίτλερ -αφού ο πρώτος στάθηκε ο σημαντικότερος ανανεωτής του νεότατου θεάτρου κι ο δεύτερος ο μεγαλύτερος καμποτίνος της σύγχρονης Ιστορίας. Ο ένας μετάπλαθε σε επικό θέατρο την ανθρώπινη εμπειρία κι ο άλλος σκέπαζε με φανφαρονικό "θέατρο" τη διαστροφή και την καταστροφή του ανθρώπου. (Χαρακτηριστική είναι μια αποστροφή του Χίτλερ σ' ένα συνομιλητή του: "Το πρόγραμμά μου; Είσθε, λοιπόν, τόσο αφελής, ώστε να το παίρνετε κατά γράμμα; Δεν βλέπετε ότι είναι μία απάτη, ένα ντεκόρ του θεάτρου μας;").
Πολλές συγκυρίες "δικαιώνουν" αυτή την αντιπαράθεση: σχεδόν συνομίληκοι και σχεδόν συντοπίτες (το αυστριακό Μπραουνάου όπου γεννήθηκε ο Χίτλερ απέχει μόνο 100 χιλιόμετρα απ' τη βαυαρική γενέτειρα του Μπρεχτ, το Άουγκσμπουργκ), στρατεύθηκαν κι οι δυο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο... βρέθηκαν κι οι δυο στο Μόναχο, όταν ο Χίτλερ επιχείρησε το πραξικόπημα του 1923... κι από κει κι έπειτα, οι πορείες τους στάθηκαν παράλληλες και, φυσικά, εντελώς αντιθετικές: ο Μπρεχτ άρχισε να καταγγέλλει τη νατσιστική θεομηνία απ' τις πρώτες ριπές της και δεν έπαψε να τη στηλιτεύει ως το φρικιαστικό για την ανθρωπότητα τέλος της [...]
Στην παράσταση που παρουσίασε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, ο Μπρεχτ κι ο Χίτλερ είναι σύμβολα αλλά και "φωνή" αυτής της ιστορικής σύγκρουσης. Για τη σύνθεση του έργου, χρησιμποιήθηκαν μόνο γνήσια κείμενά τους -ποιήματα, τραγούδια και σκηνές από θεατρικά έργα του πρώτου, αποσπάσματα απ' το διαβόητο βιβλίο Ο Αγών μου κι από λόγους του δεύτερου. Μέσ' απ' αυτά, προβαίνει ο δραματικός Λόγος και Αντίλογος, κι ο θεατής θα κρίνει ποιος είναι ο "Δίκαιος" και ποιος ο "Άδικος Λόγος".
|
|---|