| Περίληψη: | ...Άφησε τον Πατέρα άσπλαχνα. Ο εύσπλαχνος Πατέρας δεν τον άφησε ποτέ. Λαβωμένος, ταλαιπωρημένος, δυστυχής ο νέος, αποφασίζει να σύρει τα βήματά του πίσω. Έχουν όμως μια σταθερότητα. Ο πολύς πόνος τον ταπείνωσε, τον εκμεταλλεύθηκε σωστά και του έγινα ίαμα. Η ταπείνωση τον έφερε στη μετάνοια.
Στο σημείο αυτό της οδού, στο βάθος της αβύσσου, στο τέλμα του τέρματος βρίσκεται δραματικά αμέτρητο πλήθος ανθρώπων απεγνωσμένων, κορεσμένων, αποκαμωμένων. Προσκαλούνται να θυμηθούν την αθωότητά τους και να επιστρέψουν στην ίδια οδό που τους έφθασε στο χοιροστάσιο. Η στιγμή της αποφάσεως είναι καίρια, σημαντική, απελευθερωτική. Η νοσταλγία της ωραιότητος, της καθαρότητος, της αγάπης και της ειρήνης θα συνδράμουν γι' αυτή τη δύσκολη αλλά σωτήρια επιστροφή. Στην απόφαση του ανθρώπου ο ουρανός και η γη θα βοηθήσει και θα χαρεί. Ο Πατέρας πάντα αναμένει καρτερικά... (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|