| Περίληψη: | Με τα γραπτά του Γ. Βότση ο αναγνώστης μπορεί να βρίσκεται σε μόνιμη διαφωνία. Να εκνευρίζεται κιόλας ή και ν' αγανακτεί. Αλλά τον κρατούν εν εγρηγόρσει. Του βάζουν σε κίνηση κάποια αδρανή ανακλαστικά. Του αποκαλύπτουν εκδοχές που δεν τις είχε υποπτευθεί ή δεν θέλησε να τις υποπτευθεί. Μπορεί να μη χειροκροτεί, αλλά μαθαίνει ν' ακούει και να σέβεται.
Μέσα σ' αυτό το χώρο -τον οπωσδήποτε αρκετά στενό- ο Γ. Βότσης δεν είναι ασφαλώς ο μόνος. Αλλά είναι ο πιο μοναχικός και ίσως το πιο επίμονος. Ο αναγνώστης που παρακολουθεί τον κυματισμό της σκέψης του, την κλωστή που ξετυλίγεται χωρίς να κόβεται από άρθρο σε άρθρο -πάλι το ξαναλέω- μπορεί να μη συμφωνεί, να αντιδρά εντόνως, αλλά τουλάχιστον ανακαλύπτει ένα πρόσωπο. Και τούτο νομίζω έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
Ίσως η πιο περίεργη "αντίφαση" στον Γ. Βότση είναι ότι, όντας ένα κατ' εξοχήν αντικονφορμιστικό πνεύμα, δίνει μαθήματα διαλεκτικής ευπρέπειας και δημοσιογραφικής δεοντολογίας και, παρά την οξύτητα και την απολυτότητά του, ποτέ δεν καταδέχεται ευτελή σλόγκαν για να πείσει τον αναγνώστη. Πρόθεσή του είναι να ενεργοποιήσει τη σκέψη του, όχι να την καθυποτάξει.
Τα παραδείγματα του είδους, πρέπει να το ομολογήσουμε, δεν αφθονούν.
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|