| Περίληψη: | Η Κεντρική πλατεία με τα παραδοσιακά καφενεία, τα ζαχαροπλαστεία και το «νυφοπάζαρο», η πλατεία Ταχυδρομείου, ο εμβληματικός «Ερμής», ο «Ορφέας», το «μικράκι» με τον πάγκο των εφημερίδων, τα «παλιά δικαστήρια», το Πρακτορείο Αθηνών-Λάρισας-Τρικάλων, τα αμαξάκια, ο «Πανουργιάς», τα βιβλιοχαρτοπωλεία έκαναν την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου με τους παράπλευρους δρόμους την πιο συναρπαστική και ανήσυχη γειτονιά της Λάρισας εκείνων των χρόνων. Οι λαϊκοί της άνθρωποι πάλευαν να εξασφαλίσουν το μεροκάματο κάνοντας δουλειές του ποδαριού που λίγα χρόνια αργότερα εξαφανίστηκαν, λούστροι, αμαξάδες, περιφερόμενοι εφημεριδοπώλες, μεταφορείς με καροτσάκια, παγοπώλες, παγωτατζήδες κ.ά.
…Η Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του ’60 με τα δύο πρόσωπά της, «το μεγάλο φοιτητικό χωριό» της, η Πολυτεχνική Σχολή, το 15% για την παιδεία, το 1-1- 4, οι κινηματογράφοι με τα δύο έργα, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, η «Επιθεώρηση Τέχνης», η νεολαία Λαμπράκη, η μουσική του Μίκη, του Μάνου και των σπουδαίων επιγόνων τους, τα ταβερνάκια, οι διαδηλώσεις, ο ολισθηρός δρόμος προς τη δικτατορία διαμόρφωναν τη σκέψη, τον πολιτισμό, την πολιτική, τον τρόπο που μάθαινες τον κόσμο.
…Οι περιπέτειες της οικογένειας, οι φίλοι, το ενδιαφέρον για τη γενέθλια πόλη, η πίστη σε μια χειραφετημένη από τα πολιτικά κόμματα αυτοδιοίκηση, η Αριστερά, των οραμάτων και των απογοητεύσεων, τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, το βιβλιοπωλείο «Κέραμος», το περιοδικό «Αυτό», η δημοτική κίνηση «ΛΑΡΙΣΑ-ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση», οι δημοτικές μάχες, η «επιδίωξη της αξιοβίωτης πόλης», τα βιβλία, οι συζητήσεις, τα συνέδρια, τα ταξίδια και η μνήμη που δεν σβήνει. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|