| Περίληψη: | «ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ του 74» - "Λειμωνάριο", μυθιστόρημα. Ποιητική επεξεργασία, σύντομες φράσεις, αλληγορικές εικόνες από τη ζωή ενός δασκάλου σ' ένα ονειρικό νησί κάτω από τη θάλασσα [...] στα χρόνια της δικτατορίας». (ΣΤΡΑΤΗΣ ΤΣΙΡΚΑΣ, Το Βήμα, 22 Δεκεμβρίου 1974)
«Η τεχνική του έργου συνίσταται σε ελεύθερους συνειρμούς βιωμάτων, που αποτελούν, στη συνέχεια, αφετηρίες για φανταστικές προεκτάσεις, αφορμημένες από τους καημούς μιας ψυχής, που δεν είναι αποκλειστικά ατομοκεντρική: μέσα στο σώμα του μυθιστορήματος συνυφαίνεται έξοχα και ο εφιάλτης του αστυνομικού κράτους. Πρέπει, εξ άλλου, να πω, ότι το άπλωμα της αφήγησης σε πολλά επίπεδα και διαφορετικούς χρόνους δεν υποσκάπτει την ενότητά της, που διατηρεί μια κλασική, θα έλεγα, συνοχή, - αναγνωρίζουμε εδώ, επίσης, το δυναμικό συγγραφέα που έρχεται». (Μ. Γ. ΜΕΡΑΚΛΗΣ, Νέα Πορεία, 243-246, Μάιος 1974)
«Ο νέος καθηγητής Θεόδωρος Π. διορίζεται και διαπορθμεύεται εις νήσον Ελληνικήν. [Λέγεται νήσος Πορφυρή. Προς βορράν της Αφρικής. Υπό την θάλασσα.] Το μυθιστόρημα διαπραγματεύεται το πρώτο του εικοσιτετράωρο στο νησί, όπου θα ζήσει όλη του τη ζωή στο παρελθόν και στο μέλλον της, όλη την ελληνική πραγματικότητα, την παράδοση και την ιστορία της μέσα σε μια πυρετώδη και θαυμαστή κατάργηση του χρόνου και του χώρου, χωρίς να παύει να είναι ο λόγος ρεαλιστικός και ο χώρος υπαρκτός. Τόλμημα και ως ένα σημείο επίτευγμα [...] το "Λειμωνάριο" δεν είναι ένα τυχαίο βιβλίο και ο συγγραφέας του είναι μια παρουσία στα γράμματά μας». (ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ, Εξόρμηση, 16 Νοεμβρίου 1974)
|
|---|