| Περίληψη: | ‘Οταν λέω σ’ αγαπώ, νιώθω να περπατώ ξυπόλυτη στην πλαγια ενός βουνού που λάμπει στο πράσινο των δέντρων και στη γη που γεννά ακόμα πέτρες.
Όταν σου λέω σ’ αγαπώ, βγάζω τα ρούχα μουένα-ένα και ντυμένη με το πιο βαρύ και απόρρητο δέρμα μου έρχομαι να σε βρω. Τότε όλα έχουν τη δική τους αυτοτέλεια και το όνειρο είναι αλήθεια που γεμίζει τις ώρες της αναμονής όλων των τελειωμών.
Όταν σου λέω σ’ αγαπώ, πιστεύω πως εκείνες τις στιγμές στο σκοτεινό τούτο δωμάτιο, στις σκοτεινές τούτες κουβέρτες, στις ανοιξιάτικες τούτες ώρες, θα λύσουν το μυστήριο της αυριανής μέρας.
|
|---|