| Περίληψη: | Η μάνα μου με γέννησε για πρώτη φορά στις 2 Νοέμβρη του 1958, τα ξημερώματα, σε μαιευτήριο στο Αγρίνιο, όπου πήγε από τον Αστακό για μεγαλύτερη ασφάλεια.
Η μάνα μου με ξαναγέννησε για δεύτερη φορά στις 22 Απριλίου του 1999, στο Λαϊκό Νοσοκομείο στην Αθήνα, όταν μου δώρισε για μεταμόσχευση τον έναν της νεφρό.
Για τρίτη φορά ξαναγεννήθηκα στις 3 Νοέμβρη του 2011, στο δημόσιο πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Νανσύ στη Γαλλία, όταν η μάνα μιας νέας γυναίκας δώρισε για μεταμόσχευση το νεφρό κι άλλα όργανα της νεκρής κόρης της, δίνοντας ζωή σ’ εμένα κι άλλους επτά σοβαρά ασθενείς συνανθρώπους μας.
Οι τρεις αυτές γεννήσεις μού έδωσαν τη δυνατότητα να ζήσω και να ξαναζήσω μια πολυτάραχη αλλά τελικά ωραία και συναρπαστική ζωή...
O Δημήτρης Στρατούλης στέλνει ένα μήνυμα σε όσους και όσες πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, στις οικογένειες και στους φίλους τους: "όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα" και "όσο υπάρχει αγώνας, υπάρχει ζωή". Πιστεύει πως αυτά δεν είναι μόνο "ωραία" και "μεγάλα" λόγια... Όταν βρίσκουμε μπροστά μας το θηρίο της αρρώστιας, δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, αλλά να δίνουμε τη μάχη για "να γυρίσουμε το παιχνίδι» και «να φάμε το θηρίο, πριν μας φάει αυτό".
Ένα βιβλίο για τη χρησιμότητα της δωρεάς οργάνων ως πολύτιμου δώρου ζωής
|
|---|