| Περίληψη: | Αξιότιμε ξένε,
Κατάφερα και μάζεψα ένα μάτσο κρύες σελίδες από ένα υπέροχο τίποτα. Συγγνώμη, παράλειψη: δικό μου τίποτα. Σε εσένα ξένο, άχρηστο και μαραμένο τίποτα. Βαβούρα, βία στα τεντωμένα νεύρα μιας άυπνης πόλης. Κι όμως, νοστάλγησες τη φίλη σου τη φύση και το χορό των αστεριών, τα λιβάδια με τις παπαρούνες, θυμάσαι; Και να λοιπόν: δεν είσαι ξένος πια, δεν είσαι ξένη ώσπου να θυμηθείς, θα περιμένω. Αντίκρυ σου και ήσυχα, ο θάνατος και η Ανάστασή σου, στέκομαι εγώ, ο κάθε ξένος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|