| Περίληψη: | Ο Ιβάν Ιβάνοβιτς και ο Ιβάν Νικηφόροβιτς, δύο γείτονες, γαιοχτήμονες, κάτοικοι της αγροτικής πόλης του Μίργκοροντ και ταυτόχρονα φίλοι, είναι οι «πρωταγωνιστές» της πρωτόγνωρης ιστορίας μας.
Ο Ιβάν Ιβάνοβιτς, ψηλός, λεπτός, με ευχέρεια λόγου και γοητευτικούς τρόπους, είναι το ακριβώς αντίθετο στην εμφάνιση και τους τρόπους, με αυτήν του κοντού, χοντρού και αγροίκου Ιβάν Νικηφόροβιτς, γεγονός, όμως, που δεν τους εμποδίζει να είναι καλοί φίλοι, μέχρι τη στιγμή που μια ασήμαντη μεταξύ τους παρεξήγηση, τους μετατρέπει σε ορκισμένους εχθρούς, επιδιώκοντας πλέον ο ένας την εξόντωση του άλλου...
Σπουδαίος ο επενδύτης του Ιβάν Ιβάνοβιτς! Άλλο πράγμα! Αμ' τ' αστραγκάν του; Να πάρ' η ευχή, τι γούνα είναι ετούτη! Του πάγου κυανές ανταύγειες! Ό,τι στοίχημα θέλετε: το ταίρι του δεν το 'χει άλλος κανείς! Για το θεό κοιτάξτε τον -όταν ιδίως, εν στάσει, συνομιλεί με κάποιον- κοιτάξτε τον πλαγίως: αυτό κι αν είναι απόλαυση! Με τίποτα δεν περιγράφεται: βελούδο! μάλαμα! φωτιά! Κύριε των Δυνάμεων! Άγιε Νικόλα θαυματουργέ και θεοφίλητε! Γιατί δεν μου 'λαχε και μένα τέτοιος επενδύτης! Τον είχε ράψει τω καιρώ εκείνω, πριν από την αποδημία της Αγκάφια Φεντοσέγεβνα στο Κίεβο. Εσείς γνωρίζετε την Αγκάφια Φεντοσέγεβνα; Μάλιστα· είναι εκείνη που κάποτε έκοψε το αυτί του παρέδρου με μια της δαγκωνιά. [...] [Από την έκδοση)
|
|---|