| Περίληψη: | Τα γεγονότα περιγράφονται αναλυτικά και με συνέπεια, ιστορική ακρίβεια, λιτή διαύγεια, και χρονολογική συνέχεια. Το κείμενο του συγγραφέα και οι αναμνήσεις των αφηγητών συνθέτονται σ' ένα άρτιο σύνολο. Το εθνικό, το κυβερνητικό και το συμμαχικό. Αλλά και εκείνο των απλών ανθρώπων, που βρέθηκαν μέσα στον κυκεώνα, σήκωσαν το βαρύ φορτίο της εθνικής παράκρουσης και επέζησαν για να δώσουν τη δική τους μαρτυρία.
Το βιβλίο απαντά και σε μια παλαιά απορία για το λαό της Μεσσηνίας. Δηλαδή, γιατί οι Γερμανοί δεν έκαναν αντίποινα για την ενέδρα του ΕΛΑΣ στου "Μανούσου το Γεφύρι", μεταξύ Χώρας και Γαργαλιάνων στις 19 Ιουλίου 1944, όπου εξολοθρεύτηκε Γερμανική φάλαγγα με 13 αυτοκίνητα και πάνω από 100 Γερμανούς στρατιώτες.
Στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλά από τα μεγάλα γεγονότα της εποχής, μερικές από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Κι όμως, μερικοί απ' αυτούς -Θανάσης Κλάρας (Άρης Βελουχιώτης), Νίκος Μπελογιάννης, Αρχιμανδρίτης Γερμανός Δημάκος (πάπα-Ανυπόμονος), Γιάννης Μιχαλόπουλος (Ωρίων), Γιάννης Φράγκος (Ακρίτας), Μήτσος Γιαννακούρας (Πέρδικας), Κώστας Κανελλόπουλος (Κωλοπιλάλας)- πέρασαν σ' ένα ποσοστό του Ελληνικού λαού ως λαϊκοί ήρωες. Η εικόνα που σκιαγραφείται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, από μάρτυρες συντελεστών και αυτοπτών μαρτύρων των γεγονότων, είναι πολύ διαφορετική. Αλλά και πολλοί από τους πρωταγωνιστές της άλλης πλευράς -Τηλέμαχος Βρεττάκος, Διονύσιος Παπαδόγκωνας, Αθανάσιος Γιαννακόπουλος, Βαγγέλης Μαγγανάς- μαζί με τις οργανώσεις τους, δεν βγαίνουν με λευκή την εικόνα τους. Ο αναγνώστης που ξεκινά με σχηματισμένη άποψη θα δοκιμαστεί, από οποιαδήποτε πλευρά και αν ξεκινά.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
|
|---|