Πραγματιστές, δημαγωγοί και ονειροπόλοι
Ευρετήριο κύριων ονομάτων: σ. 565-574
Κύριος συγγραφέας: | |
---|---|
Μορφή: | |
Γλώσσα: | gre |
Έκδοση: |
Πόλις
2015
|
Θέματα: |
id |
OAI-LARISA:57153 |
---|---|
institution |
Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λάρισας "Κωνσταντίνος Κούμας" |
collection |
Κατάλογος |
language |
gre |
topic |
Πολιτικοί Διανοούμενοι, Έλληνες |
spellingShingle |
Πολιτικοί Διανοούμενοι, Έλληνες Αλιβιζάτος, Νίκος Κ. Πραγματιστές, δημαγωγοί και ονειροπόλοι |
description |
Ευρετήριο κύριων ονομάτων: σ. 565-574 |
format |
|
author |
Αλιβιζάτος, Νίκος Κ. |
author_facet |
Αλιβιζάτος, Νίκος Κ. |
author_sort |
Αλιβιζάτος, Νίκος Κ. |
title |
Πραγματιστές, δημαγωγοί και ονειροπόλοι |
title_short |
Πραγματιστές, δημαγωγοί και ονειροπόλοι |
title_full |
Πραγματιστές, δημαγωγοί και ονειροπόλοι |
title_fullStr |
Πραγματιστές, δημαγωγοί και ονειροπόλοι |
title_full_unstemmed |
Πραγματιστές, δημαγωγοί και ονειροπόλοι |
title_sort |
πραγματιστές, δημαγωγοί και ονειροπόλοι |
publisher |
Πόλις |
publishDate |
2015 |
work_keys_str_mv |
AT alibizatosnikosk pragmatistesdēmagōgoikaioneiropoloi |
_version_ |
1776686360249237504 |
spelling |
OAI-LARISA:571532023-09-06T07:26:57ZΠραγματιστές, δημαγωγοί και ονειροπόλοιΑλιβιζάτος, Νίκος Κ.Πόλις2015greΕυρετήριο κύριων ονομάτων: σ. 565-574Εισαγωγή: πολιτικοί, διανοούμενοι και εξουσία, σ. 15. Μέρος Πρώτο. Η αστική παράδοση. I. Ο λόγος των πολιτικών: μεταξύ ρεαλισμού και ιδεοληψίας. 1. Ο Ιωάννης Καποδίστριας υποστηρικτής της συνταγματικής μοναρχίας;, σ. 33. 2. Ο Χαρίλαος Τρικούπης και η μεταφύτευση του βρετανικού μοντέλου, σ. 41. 3. Γεώργιος Α΄: ένας εχέφρων βασιλιάς, σ. 53. 4. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο συνταγματικός εκσυγχρονισμός της χώρας, σ. 58. 5. Ο Γεώργιος Παπανδρέου και η απελευθέρωση της Αθήνας, σ. 95. 6. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η επιδίωξη του "υγιούς κοινοβουλευτισμού", σ. 104. 7. Ο αντικομμουνισμός του Κωνσταντίνου Τσάτσου, σ. 120. 8. Ο Στέφανος Μάνος και η φιλελεύθερη πρόκληση, σ. 132. II. Ο αντίλογος των διανοούμενων: οι δυσκολίες του πολιτικού φιλελευθερισμού. 9. Νικόλαος Ν. Σαρίπολος: Η διαχρονική ακτινοβολία του έργου του, σ. 143. 10. Γιώργος Θεοτοκάς: Ένας αυθεντικός φιλελεύθερος, σ. 150. 11. Ο Ρόδης Ρούφος στον αντιδικτατορικό αγώνα, σ. 169. 12. Τρεις σπουδαίοι καθηγητές της Νομικής: Βεγλέρης, Μάνεσης και Κουμάντος, σ. 182. 13. Γιώργος Κουμάντος: Ένας χαρισματικός φιλελεύθερος, σ. 186. 14. Ο Λέων Καραπαναγιώτης και οι Εποχές, σ. 196. III. Με πιο προσωπική ματιά. 15. Ο πολιτικός εγκληματίας στα ελληνικά συντάγματα: Μία θεσμική υποκρισία, σ. 205. 16. "Έθνος" κατά "λαού" μετά το 1940, σ. 218. 17. Η "νέα ιστοριογραφία" και η υποτίμηση της ιδεολογίας στην ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων, σ. 226. Μέρος Δεύτερο. Η Σοσιολδημοκρατική Παράδοση. I. Ο λόγος των πολιτικών: Μεταξύ σχεδίου, λαϊκισμού και ουτοπίας. 18. Οι συνταγματικές ιδέες του Αλέξανδρου Παπαναστασίου: Ουτοπία και ρεαλισμός, σ. 247. 19. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και η αμφίθυμη σχέση του με τους θεσμούς, σ. 253. 20. Ο Κώστας Σημίτης, το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα και το ύστερο ΠΑΣΟΚ, σ. 269. II. Ο λόγος των διανοούμενων: οι ανολοκλήρωτες μεταρρυθμίσεις. 21. Αλέξανδρος Σβώλος: Μεταξύ δικαίου και πολιτικής, σ. 281. 22. Ο Αριστόβουλος Μάνεσης και η συνείδηση του συνταγματολόγου, σ. 291. 23. Ο Δημήτρης Τσάτσος στην Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή, σ. 304. 24. Τάσος Γιαννίτσης: Όταν ένας διανοούμενος αποφασίζει να πολιτευθεί, σ. 312. 25. Ο Αλέξης Δημαράς και οι Έλληνες νομικοί, σ. 319. 26. Για την απαισιοδοξία του Νίκου Θέμελη, σ. 325. III. Με πιο προσωπική ματιά. 27. Για τον χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, σ. 341. 28. Σύμφωνο συμβίωσης, σ. 256. 29. Μεταναστευτικό, Ρομά, παλιννοστούντες, σ. 264. 30. Κρατικές προμήθειες και δημόσιες συμβάσεις, σ. 370. 31. Εκλογική μεταρρύθμιση, σ. 375. 32. Πολιτικό χρήμα, σ. 383. 33. Δικαίωμα του συνέρχεσθαι, σ. 388. 34. Πανεπιστημιακό άσυλο: Δεν αρκούν οι λεκτικές καταδίκες, σ. 399. 35. Ποιο πανεπιστήμιο για την Ελλάδα της κρίσης;, σ. 403. 36. ΕΡΤ: Αυθαίρετο κλείσιμο και χαμένες ευκαιρίες, σ. 413. Μέρος Τρίτο. Η Κομμουνιστική Παράδοση. I. Ο λόγος των πολιτικών: αναζητώντας την ανεύρετη ανανέωση. 37. Παντελής Πουλιόπουλος: Μία πανέξυπνη κριτική του βενιζελικού "ιδιώνυμου", σ. 427. 38. Ηλίας Ηλιού: Ο κορυφαίος της ελληνικής Αριστεράς, σ. 437. 39. Ο Μίκης Θεοδωράκης στον αντιδικτατορικό αγώνα (1967-74), σ. 446. 40. Ο Κώστας Φιλίνης και η θεωρία των παιγνίων, σ. 454. 41. Λεωνίδας Κύρκος: Ένας κομμουνιστής ιδιαίτερου είδους, σ. 463. 42. Η Ευρώπη του Αλέξη Τσίπρα, σ. 470. II. Ο λόγος των διανοούμενων μεταξύ επιστήμης και ιδεολογίας. 43. Ο Νίκος Σβορώνος και η σχέση πολιτικής και οικονομίας, σ. 477. 44. Το έργο του Νίκου Πουλαντζά: Μία εν θερμώ αποτίμηση, σ. 482. 45. Michel Miaille: Για ένα μαρξιστικό συνταγματικό δίκαιο, σ. 490. 46. Η Άννα Φραγκουδάκη και οι νέοι "γλωσσαμύντορες", σ. 498. 47. Η Γενιά του '68 και οι κληρονόμοι της, σ. 505. III. Με πιο προσωπική ματιά. 48. Μήπως το ταξίδι συνεχίζεται;, σ. 515. Υπομνηματισμός και εναύσματα, σ. 543. Ευρετήριο κύριων ονομάτων, σ. 565Από την ανεξαρτησία ώς τις μέρες μας, τι υποστήριξαν οι πολιτικοί μας για την πολιτεία, το πολίτευμα και τα δικαιώματα του ανθρώπου, και πώς σχολίασαν τις απόψεις τους οι διανοούμενοι; 17 και 16 προσωπογραφίες αντίστοιχα, με τις προσθήκες ενός συνταγματολόγου, που τον συναρπάζει η πολιτική και η ιστορία. Οι πολιτικοί... Ιωάννης Καποδίστριας, Χαρίλαος Τρικούπης, Γεώργιος Α’, Ελευθέριος Βενιζέλος, Γεώργιος Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Στέφανος Μάνος, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Σημίτης, Παντελής Πουλιόπουλος, Ηλίας Ηλιού, Μίκης Θεοδωράκης, Κώστας Φιλίνης, Λεωνίδας Κύρκος, Αλέξης Τσίπρας. ... και οι διανοούμενοι Ν.Ν. Σαρίπολος, Γιώργος Θεοτοκάς, Ρόδης Ρούφος, Φαίδων Βεγλερής, Αριστόβουλος Μάνεσης, Γιώργος Κουμάντος, Λέων Καραπαναγιώτης, Αλέξανδρος Σβώλος, Δημήτρης Τσάτσος, Τάσος Γιαννίτσης, Αλέξης Δημαράς, Νίκος Θέμελης, Νίκος Πουλαντζάς, Νίκος Σβορώνος, Mισέλ Μιάϊγ, Άννα Φραγκουδάκη. Ως αυτόπτης μάρτυρας και κατά καιρούς ως συμμέτοχος στις πολιτικές εξελίξεις μας από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα, μου δόθηκε πολλές φορές η ευκαιρία να διαπιστώσω πόσο αμφίθυμη είναι η σχέση των περισσότερων πολιτικών μας με το Σύνταγμα, το δίκαιο και τους θεσμούς. Σχέση αγάπης όσο βρίσκονται μακριά από την εξουσία και σχέση μίσους από τη στιγμή που την κατακτούν. Με κριτήριο λοιπόν τη στάση τους απέναντι στους θεσμούς, κατέταξα τους "προσωπογραφούμενους" πολιτικούς "μου" σε τρεις κατηγορίες: τους πραγματιστές, τους δημαγωγούς και τους ονειροπόλους. Στον αναγνώστη ανήκει να αποφανθεί ποιος από τους τρεις αυτούς χαρακτηρισμούς ταιριάζει περισσότερο σε κάθε "προσωπογραφούμενο". Από τη σκοπιά μου, κατέταξα τους μελετώμενους πολιτικούς με κριτήριο τον φιλοσοφικοπολιτικό προσανατολισμό τους σε μιαν από τις τρεις μεγάλες ιδεολογικές παραδόσεις της νεότερης και της σύγχρονης Ελλάδας: την αστική, τη σοσιαλδημοκρατική και την κομμουνιστική. Καθεμιά από τις τρεις αυτές παραδόσεις είχε βέβαια και τους διανοουμένους της, οι οποίοι, όχι μόνο στοχάστηκαν την εξουσία, αλλά πολλές φορές "παθιάστηκαν" γι’ αυτήν. Για τους περισσότερους από αυτούς -κατ’ επάγγελμα δημοσιολόγους και όχι μόνον- η τιθάσευσή της ήταν αντικείμενο της επιστήμης τους. Για άλλους πάλι ήταν μια πρόκληση με την οποία, θέλοντας και αυτοί να συμμετάσχουν στα κοινά, δεν απέφυγαν να αναμετρηθούν. Η τοποθέτησή τους σε αυτό το βιβλίο δίπλα στους πολιτικούς με τους οποίους προ πάντων διαλέχθηκαν νομίζω ότι συμπληρώνει την εικόνα, δίνοντας το ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκαν και οι μεν και οι δε. Τα πορτραίτα αμφοτέρων τα συνόδευσα με κάποια δικά μου παλαιότερα κείμενα, στα οποία, με αφορμή διάφορα περιστατικά, μου δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσω από την ειδικότερη σκοπιά του κλάδου μου παρεμφερή ζητήματα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)ΠολιτικοίΔιανοούμενοι, ΈλληνεςURN:ISBN:978960435492457153 |