| Περίληψη: | Το αντιφατικό στη διαχρονική διάσταση της κοινωνικής δυναμικής είναι ότι ενώ η πολιτική εξουσία αποτέλεσε και αποτελεί έναν καθοριστικό παράγοντα της κοινωνικής ιδιοσυστασίας και γενικά της υπόστασης του ανθρώπου, η πολιτική αυτονομία δεν υπήρξε ενεργή παρά σε λίγες και συγκεκριμένες στιγμές της κοινωνικής εξέλιξης. Ώστε η πολιτική αυτοκαθοριστική δυνατότητα του κοινωνικού ανθρώπου πολύ δύσκολα μορφοποιείται ως αίτημα και σπανιότερα λειτουργεί ως βίωμα. Το γεγονός αυτό εξηγεί και τη σύγχυση που κυριαρχεί στην πολιτική επιστήμη, η οποία επιμένει να αγνοεί το καθαυτό αντικείμενο της πολιτικής, την εξουσιαστική διαδικασία και να προβάλει εμφαντικά το πεδίο της, ή καλύτερα μια ορισμένη έκφανσή του, την πολιτική εξουσία. (. . .)
|
|---|