| Περίληψη: | Στα μέσα του Μάη 1944, με πρωτοβουλία των Εθνικοαπελευθερωτικών
Οργανώσεων, του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) και της
ΕΠΟΝ (Εθνική Πανελλαδική Οργάνωση Νέων) Νομού Λάρισας, αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί μαζική κάθοδος των αντιστασιακών γυναικών
στη γερμανοκρατούμενη τότε πόλη της Λάρισας, να διαμαρτυρηθούν για την κατοχή και να διεκδικήσουν:
— Να φύγουν οι Βούλγαροι και οι άλλοι καταχτητές απ’ την πατρίδα.
— Να χορηγηθούν στον πληθυσμό της περιοχής τρόφιμα, φάρμακα
και είδη υγιεινής απ’ τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό.
— Να διαλυθούν όλες οι φιλοκατοχικές οργανώσεις, όπως ήταν οι
Ε.Α.Σ.Α.Δ. (Εθνικοί Αγροτικοί Σύνδεσμοι Αντικομμουνιστικής Δράσης),
που δρούσαν στις θεσσαλικές πόλεις.
Συμφωνήθηκε, όταν θα εισχωρούσαν στην πόλη της Λάρισας, να
πραγματοποιηθεί γενικό συλαλλητήριο με χτύπημα των καμπάνων στις
εκκλησίες, για τον ξεσηκωμό του κόσμου.
Το ξεκίνημα απ’ τα χωριά και τις επαρχιακές πόλεις έγινε οργανωμένα
και συντονισμένα- η μεταφορά τους έγινε κυρίως με κάρα ως τα κοντινά
προάστια της Λάρισας και στη συνέχεια κατά ομάδες έμπαιναν
στην πόλη πεζοί από διάφορα σημεία.
Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, αυτή η κινητοποίηση έγινε αντιληπτή
απ’ τις κατοχικές αρχές και τους Έλληνες συνεργάτες τους. Έτσι,
μόνο ένα μέρος γυναικών κατόρθωσε να μπει στη Λάρισα και τελικά, το
σχέδιο γενικής κινητοποίησης και διαμαρτυρίας δεν απέδωσε…
…Τα παραδείγματα των γυναικών που αναφέρω στο κείμενο αυτό είναι
ενδεικτικά του αγώνα που πρόσφεραν οι γυναίκες σε όλη την Ελλάδα,
τιμώντας την παράδοση και τον αγώνα για τη Λευτεριά, όπως είχαν κάνει
οι πρόγονοί τους στην ηρωική επανάσταση του Εικοσιένα.
|
|---|