| Περίληψη: | Γενική θεώρηση:
Σε μια σύντομη αναδρομή στο έργο του Προπέρτιου διαπιστώνει κανείς
μια κάποια σύνδεσή του με το Μαικήνα και το περιβάλλον του Αυγούστου, όχι
τόσο στενή όση ήταν του Βεργίλιου και του Οράτιου: σίγουρη, μα όχι σε βαθμό
που θα επέτρεπε το χαρακτηρισμό του σαν αυλικού ποιητή. Έγραψε επαινετικά
για τον Αύγουστο και τα έργα του, μα είναι δεκάδες οι στίχοι του που
με τη λεπτή ειρωνεία και τη φανερή ή συγκαλυμμένη κριτική τους δεν μπορούσαν
να είναι ευχάριστοι στο αυλικό περιβάλλον: θάλεγε κανείς πως γράφτηκαν
σε διαστήματα που ο Αύγουστος έλειπε από τη Ρώμη ή κυκλοφόρησαν
σε διαφορετικό αναγνωστικό κοινό, μέσα σε συντροφιές κλειστές, σαν αυτές
που αναφέρει ο Οβίδιος στα Τristia του (4, 10, 45-46). Τελικά όμως δημοσιεύτηκαν σε βιβλία οι ελεγείες του και οι «καλοθελητάδες» θα τον διέβαλαν
σίγουρα — γι’ αυτό τον βλέπουμε να υπερασπίζεται τον εαυτό του και τη φήμη
του συχνά ή να παρεμβάλλει στίχους «επανορθωτικούς», θα λέγαμε, εγκωμιάζοντας
έτσι τον Αύγουστο άκαιρα, σε θέση που ποιητικά δεν ήταν απαραίτητη
παρουσία τέτοιων στίχων (π.χ. 2, 16, 41 ).
Τελειώνοντας ας θυμηθούμε σύντομα το τέταρτο βιβλίο του Προπέρτιου:
πέντε ελεγείες του βιβλίου αυτού χαρακτηρίστηκαν ως «ρωμαϊκές» για το περιεχόμενό
τους, το οποίο γενικά είναι αιτιολογικό, με θέματα παρμένα από τους
θρύλους της ρωμαϊκής προϊστορίας και ιστορίας.
|
|---|