| Περίληψη: | Η πατρότητα του Πλάτωνος έναντι του κτηριακού τύπου στον οποίο ανήκουν όλοι οι μονοθάλαμοι μακεδονικοί τάφοι και, κατ’ επέκταση, έναντι του θαλάμου όλων των μακεδονικών τάφων, από τον 4ο μέχρι και τον 2ο π.Χ. αι., του μοναδικού δηλαδή ή του σπουδαιότερου τους χώρου, που, με τον χαρακτηριστικής κατασκευής ημικυλινδρικό του θόλο (εικ. 1), αποτελεί το μόνο κοινό στοιχείο όλων αυτών των κατά προορισμό κρυπτών κτηρίων (εικ. 2) με τη μνημειακή συνήθως πρόσοψη (εικ. 3 και 4) και την «επίπλωση» τους με λίθινες κλίνες και με θρόνους, είναι το γενικό συμπέρασμα μιας πολύπλευρης έρευνας του υπογράφοντος. Ξεκίνησε, βέβαια, με μοναδικό θέμα αυτά τα εκατό μέχρι τώρα ταφικά μνημεία, τα ακεραιότερα αρχαία σε όλη τη χώρα, για να οδηγήσει τελικά στα κατά διττή έννοια άρρητα μαθηματικά του Πλάτωνος και στη διάψευση της από πολλού εδραιωμένης για τον φιλόσοφο αντίληψης, ότι «η προσωπική του συμβολή στη μαθηματική γνώση στάθηκε, δίχως άλλο, ανύπαρκτη» (Neugebauer 2003,194).
Η επίμοχθη αυτή εργασία εξελίχθηκε σε δυο φάσεις τα τελευταία επτά περίπου χρόνια, ενώ ορισμένα νέα στοιχεία, μαζί με μια πολύτιμη μαρτυρία, περί του Πλάτωνος και του Φιλίππου Β' της Μακεδονίας, από αξιόπιστη αρχαία πηγή, εντοπίστηκαν τώρα τελευταία και θα παρουσιασθούν και αυτά εδώ, στα πλαίσια μιας συνοπτικής αναφοράς στα δύο σχετικά δημοσιεύματά μου (Δημακόπουλος 2000 και 2005).
|
|---|