| সংক্ষিপ্ত: | Άρθρο όπου διερευνάται και επισημαίνεται η κυριαρχία της ελληνικής γλώσσας στον τότε γνωστό κόσμο ήδη από την κρητομυκηναϊκή περίοδο μέχρι και κατά τους πρώτους αιώνες της ρωμαιοκρατίας, η προσωρινή υποχώρησή της έναντι της λατινικής για ένα μεγάλο διάστημα και η δυναμική της επανεμφάνιση στον διεθνή ορίζοντα κατά τις παραμονές της αλώσεως και μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, όταν ακριβώς στη Δύση πραγματοποιείται η Αναγέννηση. Τέλος παρουσιάζονται οι λόγοι για τους οποίους είχε προταθεί κατά τον 19ο και 20ο αι. από κάποιους, ξένους κυρίως, διανοουμένους η καθιέρωσή της ως διεθνούς γλώσσας.
|
|---|