Μάρκος Βαφειάδης

Ο Μάρκος Βαφειάδης (Τόσια της Παφλαγονίας Μικράς Ασίας, 28 Ιανουαρίου 1906 - Αθήνα, 22 Φεβρουαρίου 1992) ήταν ηγετική φυσιογνωμία του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής, της Εθνικής Αντίστασης και, κατόπιν, του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, Αρχηγός της Ομάδας Μεραρχιών του ΕΛΑΣ Μακεδονίας, ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του ΔΣΕ από τη δημιουργία του το 1946 και Πρωθυπουργός στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση από τον Δεκέμβριο του 1947 ως τον Ιανουάριο του 1949, οπότε και απομακρύνθηκε από τον Νίκο Ζαχαριάδη ως τιτοϊκός.

Για το διάστημα 1946-1948, αξιολογείται από ορισμένους ιστορικούς ότι ο Βαφειάδης πέτυχε σημαντικές νίκες εναντίον του Εθνικού Στρατού, ακολουθώντας ''εμπνευσμένη τακτική ανταρτοπολέμου''.

Κατά τη Μεταπολίτευση, γύρισε στην Ελλάδα μετά από μακρά παραμονή στις Ανατολικές χώρες: υποστήριξε ένθερμα τον Ανδρέα Παπανδρέου και συνεργάστηκε μαζί του εκλεγόμενος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αλλά παρέμεινε κομμουνιστής και προσπάθησε να συμβάλλει στην πολιτική ένωση των κομμουνιστογενών δυνάμεων της χώρας, με χαρακτηριστική τη δήλωσή του ότι δε χωράνε δύο κομμουνιστικά κόμματα στην Ελλάδα (ΚΚΕ και ΚΚΕ Εσωτερικού). Αν και αντι-ζαχαριαδικός, είχε μεγάλες συγκρούσεις με τη ανανεωτική αριστερά, κυρίως επειδή οι ανανεωτές αντιμάχονταν τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ ο ίδιος πίστευε ότι ο κόσμος της αριστεράς όφειλε να τον στηρίζει. Παρέχεται από τη Wikipedia