Ιεζεκιήλ

Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ ( ''Y'ḥezqēl'' ) ήταν ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Γεννήθηκε στην Ιουδαία το 620 π.Χ. Ήταν γιος ιερέα και έζησε τον καιρό του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα. Πριν πέσει σε αιχμαλωσία το Ισραήλ ήταν ιερέας στο Ναό του Σολομώντα. Οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα μετά την πρώτη κατάληψη της Ιερουσαλήμ το 597 π.Χ. Εκεί κλήθηκε στο προφητικό αξίωμα το 593 π.Χ. και έδρασε μεταξύ των εξόριστων συμπατριωτών του. Το όνομά του σημαίνει "ο Θεός είναι δυνατός" ή "Εκείνος που ο Θεός δυναμώνει".

Το έργο ανήκει στα Προφητικά Βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, στην υποομάδα Μεγάλοι Προφήτες. Στην Εβραϊκή Βίβλο κατατάσσεται επίσης στους Προφήτες, στην υποομάδα Μεταγενέστεροι Προφήτες. Οι προφητείες του Ιεζεκιήλ περιέχονται στο ομώνυμο βιβλίο της Αγίας Γραφής.

Το βιβλίο του διαιρείται σε τρία μέρη: Το 1ο (κεφ. α’-κδ’) περιέχει προειδοποιήσεις για τη βέβαιη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, το 2ο (κεφ. κε’-λβ’) περιέχει προφητείες καταδίκης για διάφορα ειδωλολατρικά έθνη και το 3ο (κεφ. λγ’-μη’) αποτελείται από προφητείες.

Στην Εκκλησία διαβάζεται κατά τον εσπερινό του Μ. Σαββάτου η προφητεία που περιέχει το όραμα του Ιεζεκιήλ, τη θαυματουργική ζωογόνηση των γυμνών οστών που γίνονται ζωντανοί άνθρωποι μετά το πρόσταγμα του Θεού (κεφ. λζ’ 1-14). Η μνήμη του προφήτη Ιεζεκιήλ τιμάται από την ορθόδοξη Εκκλησία στις 23 Ιουλίου. Παρέχεται από τη Wikipedia