Σίτσα Καραϊσκάκη

Η Σίτσα Καραϊσκάκη (Μοσχονήσια 1897-Παλαιό Φάληρο 30 Απριλίου 1987) ήταν Ελληνίδα λογοτέχνις και πολιτικός.

Μεγάλωσε στη Σμύρνη και από μικρή ηλικία ενδιαφερόταν για τη λογοτεχνία, αρθρογραφώντας σε τοπικά περιοδικά. Ήρθε σε επαφή με το εργατικό κίνημα της πόλης και ενστερνίστηκε τον κομμουνισμό. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή κατέφυγε στη Μυτιλήνη όπου ήρθε σε επαφή με την λογοτεχνική ομάδα του Στρατή Μυριβήλη. Το 1925 μετέβη στη Γερμανία για φιλοσοφικές σπουδές και σταδιακά προέβη σε πλήρη ιδεολογική μεταστροφή όπου έγινε ένθερμη οπαδός του εθνικοσοσιαλισμού. Την περίοδο 1925-1929 συνέχισε τις σπουδές της σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης υποστηρίζοντας δημόσια τον φασισμό.

Από το 1933 ξεκίνησε να αναμειγνύεται με τα ελληνικά δρώμενα, αρθρογραφώντας σε εφημερίδες όπου προέβαλε τον εθνικοσοσιαλισμό ενώ πρωτοστάτησε στη δημιουργία της «Οργάνωσης Εθνικού Κυρίαρχου Κράτους» (ΟΕΚΚ). Το 1936 συνέδραμε την ελληνική αντιπροσωπεία των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων που πραγματοποιήθηκαν στη Ναζιστική Γερμανία. Μετά την επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, η Καραϊσκάκη αποτέλεσε τον κύριο ιδεολογικό εκφραστή της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ) όπου επιδόθηκε σε μία προσπάθεια προσαρμογής του εθνικοσοσιαλισμού στον ελλαδικό χώρο.

Την περίοδο της κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, η Καραϊσκάκη συνεργάστηκε στενά με τις γερμανικές κατοχικές αρχές και συμμετείχε στη διενέργεια προπαγάνδας ενώ σύμφωνα με μαρτυρία του συζύγου της, αναφέρεται πως έδρασε και ως πράκτορας των Ες Ες. Αποχώρησε μαζί με τα γερμανικά στρατεύματα το 1944 όπου ακολούθησε την «εξόριστη κυβέρνηση» που είχαν δημιουργήσει φιλοχιτλερικοί πολιτικοί και δωσίλογοι, στην Αυστρία και τη Γερμανία. Το 1945 το ειδικό δικαστήριο δωσίλογων της Αθήνας την καταδίκασε ερήμην δις εις θάνατο για την κατάδοση Ελλήνων στις κατοχικές αρχές, ποινή που δεν εφαρμόστηκε ποτέ καθώς αμνηστεύτηκε με βασιλικά διατάγματα το 1951 και το 1952 και της δόθηκε οριστικά χάρη το 1962. Επέστρεψε στην Ελλάδα την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας όπου επανεγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη για να μην εκτεθεί πολιτικά και αφοσιώθηκε στην συγγραφή έργων. Πέθανε στις 30 Απριλίου 1987 στο Παλαιό Φάληρο.

Η Καραϊσκάκη δεν απέρριψε ποτέ τον εθνικοσοσιαλισμό στον οποίο έμεινε ταγμένη μέχρι το τέλος της ζωής της ούτε απολογήθηκε για τη δράση της. Η μνήμη της, παρότι είχε λησμονηθεί από τον ευρύτερο χώρο της ακροδεξιάς, πλέον τιμάται από οργανώσεις όπως η «Χρυσή Αυγή». Παρέχεται από τη Wikipedia