Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς

Ο Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς υπήρξε σπουδαίος ποιητής, κυρίως τραγωδοποιός και λόγιος. Γεννήθηκε στη Χαλκίδα περί το 330 π.Χ.. Ερχόμενος στην αρχή στην Αθήνα καλλιέργησε το σατυρικό δράμα ονομάζοντάς το "''Μενέδημον''". Βραδύτερα ασχολήθηκε με την τραγωδία δημιουργώντας 64, κατ΄ άλλους 46, όλα δράματα εκ των οποίων σήμερα είναι γνωστοί μόνο 20 τίτλοι. Έχει όμως περισωθεί απόσπασμα από το σπουδαίο ποίημά του "Πελοπίδες" καθώς και έτερο που περιέχει 1474 ιαμβικούς στίχους με την επιγραφή "Αλεξάνδρα" ή "Κασσάνδρα". Στο ποίημα αυτό προλογίζει η Κασσάνδρα και προφητεύει τα όσα δεινά πρόκειται να συμβούν στους Τρώες εξαιτίας του Πάρη. Το ποίημα αυτό περιέχει πλήθος γεωγραφικών και μυθολογικών ονομάτων αλλά και πολύ σπάνιων λέξεων έτσι ώστε σε πολλά σημεία του να καθίσταται δυσνόητο και στρυφνό.

Αργότερα μαζί με τον Αλέξανδρο τον Αιτωλό και τον Ζηνόδοτο ανέλαβαν επί Πτολεμαίου Β´ του Φιλάδελφου (285-247 π.Χ.) τους τομείς, της κωμωδίας ο Λυκόφρων, οπότε και έγραψε το γνωστό του σύγγραμμα ''Περί κωμῳδίας'', του έπους ο Ζηνόδοτος και της τραγωδίας και του σατυρικού δράματος ο Αλέξανδρος ο Αιτωλός, στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 7 σπουδαίους τραγικούς ποιητές του Αλεξανδρινού κανόνα. Παρέχεται από τη Wikipedia