Νικηφόρος Ρώτας

Ο Νικηφόρος Ρώτας (Αθήνα 1929-2004) ήταν ένας διακεκριμένος Έλληνας συνθέτης και θεατρικός συντελεστής.

Ήταν γιος του ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Βασίλη Ρώτα και της Κατερίνας Γιαννακοπούλου.

Έλαβε μουσική εκπαίδευση από νεαρή ηλικία, λαμβάνοντας υποτροφία στο Κολλέγιο Αθηνών το 1939, όπου σπούδασε με τον Μίνωα Δούνια. Ήταν αυτοδίδακτος στο φλάουτο με ράμφος και ασχολήθηκε τόσο με τη δυτική όσο και με την ελληνική δημοτική μουσική. Κατά την περίοδο της Κατοχής παρακολούθησε το Θεατρικό Εργαστήριο, εστιάζοντας στη βυζαντινή μουσική με δάσκαλο τον Σίμωνα Καρά. Μετά το 1944, συμμετείχε στο Θέατρο του Βουνού ως φλαουτίστας, δάσκαλος και σκηνοθέτης.

Συνέχισε τις σπουδές του σε σύνθεση και όμποε στη Μουσική Ακαδημία Βιέννης και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1962, όπου εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας συνθέτης. Το συνθετικό του έργο περιλαμβάνει πάνω από 100 έργα, από μεγάλα συμφωνικά έργα και μουσική δωματίου έως ορατόρια, καντάτες, μουσική μπαλέτου και ηλεκτρονική μουσική. Συνέθεσε για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, με έργα που παίχτηκαν σε ελληνικά φεστιβάλ και διεθνώς.

Εκτός από τα συνθετικά του έργα, ο Ρώτας ήταν γνωστός για το θεωρητικό του έργο στη μουσική. Δημοσίευσε το ''Πώς Ακούμε Μουσική'' το 1986, εστιάζοντας στις σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών στοιχείων σε ένα μουσικό έργο και τις σχέσεις μουσικής και κοινωνικότητας. Το έργο του περιλαμβάνει επίσης πρωτότυπες σειρές ραδιοφωνικών εκπομπών, μια πειραματική μέθοδο διδασκαλίας μουσικής για το δημοτικό σχολείο, και άλλες μελέτες.

Απεβίωσε σε ηλικία 75 ετών. Παρέχεται από τη Wikipedia