Διονύσιος Σολωμός

Ο Διονύσιος Σολωμός (Ζάκυνθος, 8 Απριλίου 1798 − Κέρκυρα, 9 Φεβρουαρίου 1857) ήταν Έλληνας ποιητής, ιδιαίτερα γνωστός για τη συγγραφή του ποιήματος «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», οι πρώτες δύο στροφές του οποίου έγιναν ο εθνικός υμνος της Ελλάδας και ύστερα της Κύπρου.

Κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής σχολής, ο Διονύσιος Σολωμός θεωρήθηκε και θεωρείται ο εθνικός ποιητής των Ελλήνων, όχι μόνο γιατί έγραψε τον Εθνικό ύμνο της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και διότι αξιοποίησε την προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, δημοτικό τραγούδι) και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία, αλλάζοντας ακόμη περισσότερο τη στάθμη της. Σύμφωνα με τις απόψεις του δημιουργούσε ''«από το ρομαντισμό μαζί με το κλασικισμό ένα [...] είδος μεικτό, αλλά νόμιμο [...]»''.

Εκτός από τον ''Ύμνον εις την Ελευθερίαν'', τα σπουδαιότερα έργα του είναι: ''Ο Κρητικός'', ''Ελεύθεροι Πολιορκημένοι'', ''Ο Πόρφυρας'', ''Η Γυναίκα της Ζάκυθος'', ''Λάμπρος''. Πολύ γνωστά είναι επίσης: ''Η καταστροφή των Ψαρών, Εις Μάρκον Μπότσαρη, Η Φαρμακωμένη'' κ.α. Το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής παραγωγής του είναι η αποσπασματική μορφή: κανένα από τα ποιήματα που έγραψε μετά τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν δεν είναι ολοκληρωμένο και με ελάχιστες εξαιρέσεις, τίποτε δεν δημοσιεύτηκε από τον ίδιο. Ο Κώστας Βάρναλης περιέγραψε εύστοχα την αποσπασματικότητα του σολωμικού έργου με τη φράση «... (Ο Σολωμός) πάντα τα ''έγραφε'', αλλά ποτές του δεν τα ''έγραψε''».

Η ημερομηνία θανάτου του (9 Φεβρουαρίου) έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Παρέχεται από τη Wikipedia